De Radboud Universiteit bestaat 90 jaar en dit lustrum moest natuurlijk wel uitgebreid gevierd worden, bezuinigingen of geen bezuinigingen. Want tja, je wordt tenslotte maar één keer 90, nietwaar? De kosten voor alle feestelijkheden bedroegen ruim 750.000 euro, maar voor dat geld kun je dan wel een congres houden met topwetenschapper Robbert Dijkgraaf als gastspreker en een festival organiseren met Racoon en Ilse DeLange. Zonder overleg met de medezeggenschapsraad besloot het bestuur dat het eigen personeel voor tweeënhalve ton moest bijdragen aan het lustrumfeest. Als gevolg van dit besluit kregen de werknemers vorig jaar geen kerstpakket en moesten zij gewoon entree betalen voor de evenementen die eind mei en begin juni vanwege het lustrumfeest werden georganiseerd. Nadat ze volop mochten genieten van deze sigaar uit eigen doos, kunnen de personeelsleden zich nu weer helemaal richten op de vraag of ze over enkele maanden nog wel werkzaam zijn voor de universiteit met alle nieuwe bezuinigingen die in aantocht zijn.

 

 

Er is een monopolyspel ontstaan om het vastgoed in de binnenstad. Het kartonnen bordspel is realiteit geworden. Dit concludeert politiek geograaf Henk van Houtum van de Radboud Universiteit op basis van zijn onderzoeksrapport met als welluidende titel De Binnenstad als Monopolyspel. Met zijn studenten bekeek hij hoe ruim vijfhonderd panden in de hoofdstraten de periode 1989–2012 van eigenaar verwisselden. De panden in Nijmeegse binnenstad blijken voor meer dan de helft in handen te zijn beland van beleggers, projectontwikkelaars en filiaalbedrijven. Bij de gemeente was hierover amper iets bekend. Ook niet dat het aandeel van de Nijmeegse vastgoedjongens in die periode toenam van 12 procent naar 36 procent. Zes plaatselijke hoofdrolspelers wedijveren met elkaar om hun bezit steeds meer uit te breiden, net als bij het mono-polyspel. Dagbladmonopolist De Gelderlander organiseerde hierover meteen een debatavond in LUX. De grootste Nijmeegse vastgoedbaron Ton Hendriks kon daar kritiekloos getuigen van zijn Nimweegse hert. Om leegstand tegen te gaan, riep hij zijn vastgoedconculega’s op om desnoods de huren te verlagen. Ondertussen laat Ton Hendriks zijn opvallende Intersportcomplex nabij het busstation van Plein 1944 op de hoek Bloemerstraat/Doddendaal verloederen. Oudere Nijmegenaren weten nog dat hierin oorspronkelijk het fraaie theater Luxor was gehuisvest in de nog immer ondergewaardeerde wederopbouwarchitectuur. Het is nu een rotte kies die als een achterbuurt afsteekt tegen de nieuwbouw op Plein 1944. Ons bekruipt de vrees dat achter deze verkrotting door Ton Hendriks het snode plan schuilgaat om tot sloop te kunnen overgaan en daarna de volgende verpestende hoogbouw neer te pleuren in het centrum.

 

 

Een eigen lokaal betaalmiddel. Daarmee kan Nijmegen zich onafhankelijker maken van de schommelingen in de economie. Met dit idee is een groep Nijmegenaren aan de slag, geïnspireerd door voorbeelden elders in de wereld. Als naam hanteren ze de Bataaf. Dat zo’n eigen geldeenheid beslist kan werken, toont een Braziliaans initiatief in de arme wijk Santa Cruz van Rio de Janeiro. De Volkskrant berichtte er al in september 2011 over. In de krottenwijken van Rio de Janeiro, zogeheten favela’s, merkten ze eerst nauwelijks iets van de toenemende welvaart in het land. Terwijl de economie bloeide, bleven grote groepen uit de lagere klassen achter. Ze startten er hun eigen betaalmiddel en ziedaar, de consumptie neemt toe, de lokale omzet stijgt en iedereen lijkt er tevreden te zijn. Dat moet Nijmegen toch ook kunnen. Wij hebben Rutte, Eurocommissaris Rehn, en Frau Merkel aus Berlin helemaal niet nodig! We kunnen het gewoon zelf regelen, zoals Santa Cruz laat zien. Kan het niet met de Bataaf, dan toch wel met briefjes van het Nijmeegse monopolyspel dat zo’n tien jaar terug verscheen.

 

 

Nijmegen wil aantrekkelijk zijn voor toeristen. Zolang het maar geen afvaltoeristen zijn. Daarom komt er in augustus een afvalpas. Hiermee kan elk huishouden per jaar tot 250 kilo grof afval inleveren bij de milieustraat. Met deze bureaucratische rompslomp voor de inwoners hoopt de gemeente kosten te besparen, mede omdat niet-Nijmegenaren en bedrijven nu 21 cent per kilo moeten gaan betalen. Dat dit het illegaal dumpen van afval in de hand werkt, daar is niet over nagedacht. Want je moet juist blij zijn met alles aan afval dat netjes wordt gebracht in plaats van dat het zomaar wordt gedumpt. Daarnaast is volstrekt onbekend hoeveel afval er stiekem bij de milieustraat wordt afgeleverd. Maar deze maatregel biedt wel een gouden kans. Wie ontwikkelt er een handige app waarmee Nijmegenaren wat kunnen bijverdienen door hun ongebruikte kilo’s tegen goedkoper tarief te slijten aan derden?