Na tien jaar vindt onze opperbouwmeester het welletjes. De minister in spe en
Wouter Boskroonprins Paul Depla zakt af naar het diepe Zuiden om daar de
scepter te zwaaien over de zwaarst verloederde oud-mijnstad. Maakte hij bij
zijn aantreden tien jaar geleden nog goede sier door het vermaledijde Flash
Gordon de nekslag te geven, allengs is het enthousiasme voor deze
sportfanaticus getemperd. Zijn bouwdrift kende geen maat. Het liefst zette de
fervente hardloper zich in voor de topsport. Als het even kon in het groen, zie
het Huis van de Topsport in de ‘bloedkuul’ en een atletiekbaan voor
NK-wedstrijden in het Driehuizerbos. Die laatste is er nooit gekomen, wel hield
hij aan zijn contacten met Nijmegen Atletiek een soa over, sociaal
opzienbarende afgang. Zijn Haagse carrière om zeep geholpen door een
VVD-omhooglikster. Rouwig zijn we niet om het vertrek van de bouwer. Het lijkt
ons beter om aandacht te besteden aan wat we in Nijmegen willen
houwen onder
het motto ‘houwen van Nijmegen’.

Wat we zeker willen
houwen: de 93e minuut! En waarom? Nou, NEC weet nu juist de
spanningsboog heel erg lang gespannen te houden, door de clou van menige
wedstrijd te besluiten met een intikkertje. Saidi en Sibum, wie volgt in dit
illustere maar voor de hoognodige punten effectieve rijtje goaltjesdieven?
Tegen de volgende reeks bij voorbaat kansloze tegenstanders moet het ook kunnen
lukken om de trukendoos hermetisch gesloten te houden... tot dit elftal, net
voordat de arbiter van dienst naar zijn schelle fluit grijpt, ineens de geest
krijgt en de 16 meter opzoekt. En dan volgt het aloude NEC-concept of recept zo
u wil, en glipt er toch 1 (lees goed één!) doelpuntje binnen. Dus
KNVB: die 93e minuut moeten we coûte que coûte voor onze
voetbalstad
houwen! En dat kleine knusse stadionnetje dat de Goffert heet,
willen we ook graag
houwen!

De katholieke Heimat heeft haar heiligdom prijsgegeven. De Bossche bisschop
Hurkmans trekt zijn handen af van museum Orientalis, voorheen bekend als het
Bijbels Openluchtmuseum. Hommeles blijft het sowieso bij het Oosterse
themapark. Ontdaan van katholieke veren streefde het ernaar een museum voor
wereldreligie te worden. Het resultaat kennen we. De directrice is op
non-actief gesteld, het park twee jaar dicht en het personeel kreeg ontslag.
Het is werkelijk van God los. Laat het Bijbels Openluchtmuseum alstublieft het
Bijbels Openluchtmuseum blijven. Wij willen dit religieuze monument nabij onze
stad
houwen, desnoods met Gods hand.

Zo krijgt Nijmegen haar eigen Miley Cyrus. In een spectaculaire nationale
songfestivalfinale won de Nijmeegse kapster Sieneke een reis naar Oslo. De
volgens eigen zeggen meer dan briljante liedjesschrijver Pierre Kartner wees
haar hoogstpersoonlijk aan om zijn buitengewoon gewaagde compositie Ik ben
verliefd (Sha-la-lie) voor het Europese miljoenenpubliek ten gehore te brengen.
De zeventienjarige Lindenholtse belooft een carrière te krijgen waar
Marianne Weber jaloers op kan worden. Toch willen we Sieneke graag in Nijmegen
houwen. Zo hoeven we ons niet kapot te schamen als straks dat verfoeilijke
draaiorgel de Nijmeegse muziekreputatie de das om doet.

De Stadskrant zit sinds vorig jaar op een nieuwe locatie: ‘De Grote
Broek’. Zoals menig Nijmegenaar weet, was dit jarenlang het broeinest van
de kraakscene. Inmiddels is het een legaal multifunctioneel pand, dat onderdak
biedt aan veel verschillende maatschappelijke organisaties en sympathieke
initiatieven. Mede mogelijk gemaakt door de kraakbeweging. Maar dat is niet het
enige: het bestaan van antikraakpanden is ook een gevolg van onze bedreigde
liberale (ja, VVD en D66!) kraakwet. En laten juist die nu, blijkens de
opzichtige verkiezingsposters die inmiddels achter menig raam in de binnenstad
hangen, de perfecte locaties zijn om tijdelijk onderdak te bieden aan zwalkende
en campagnevoerende politici, die ’s avonds niet meer naar huis durven te
gaan, of te veel geborreld hebben. Bovendien houdt het ze (zo nu en dan) van de
straat, en het staat wel zo netjes. Dus: de krakers en de kraakscene willen we
houwen! Wat Den Haag er ook van vindt.

Het duurt niet lang meer, of de eerste lentebloemen laten hun kopje al zien.
Tijd voor frisse lentekleding, vroege maar oh zo lekkere ijsjes in de monden
van winkelende mensen en dartelende studenten die hun vrije studieuurtjes op
het gras van de voorheen gapende oorlogswond van de binnenstad doorbrengen.
Onder genot van een pril lentezonnetje, zolang het nog kan. Want de
hoogbouwplannen voor Plein 1944 werpen een donkere schaduw over het zo mooie
open plein. Het gras dat er door het enorme ijveren van Nijmeegs
stadskunstenaar Jac. Splinter is neergelegd, is geen toekomst meer gegund. Erg
jammer, want ook wij besteden er graag wat uurtjes, om inspiratie op te doen
voor onze artikelen. Plein 1944 in de fijne groene vorm van nu willen we
houwen! Nu maar hopen op een wonder dat ervoor zorgt dat deze onzalige plannen
voor het plein figuurlijk de lucht in gaan.

Het CDA probeert Nijmegen de geuzennaam Boston aan de Waal aan te smeren. De
bakermat van de Amerikaanse opstand is volgens Chantalleke Niemendalleke een
voorbeeld voor onze stad. Nu begon de Amerikaanse opstand met de Tea Party in
Boston. Onlangs kwam de tea party weer in het nieuws dankzij de immer naar
aandacht hunkerende Sarah Palin, die er een niet zo zeer vermaarde, maar zeker
wel dure toespraak hield. Honderdduizend dollar voor een uur praten. Nu is
Boston in ons land ook bekend als de slaapverwekkende middle-of-the-roadband
uit de jaren zeventig. Als dit de muziek is die het CDA voor ons in petto
heeft, is het heel goed te begrijpen dat festival Habana geen vergunning meer
krijgt. De exotische, onorthodoxe muziek op het Waalstrand bij Lent is een
doorn in het oog van de door christendemocraten gedomineerde ondernemersclub
Actief Comité Binnenstad Nijmegen. Dit nogal dictatoriale gezelschap dat
verantwoordelijk is voor de Vierdaagsefeesten, vreest blijkbaar voor z’n
eigen inkomsten. Iets anders kunnen wij niet als verklaring zien voor het
intrekken van de vergunning van Habana. Erg jammer voor iedereen in de stad die
tijdens de hectiek van de Vierdaagseweek graag even het hoofd leegmaakt en de
worst- en hamburgerlucht wil ontvluchten. Havana aan de Waal mag dan wellicht
binnenkort als politiek fenomeen verdwijnen, als herinnering aan deze mooie
tijden willen wij Habana graag
houwen!