Na tien jaar vindt onze opperbouwmeester het welletjes. De minister in spe en Wouter Boskroonprins Paul Depla zakt af naar het diepe Zuiden om daar de scepter te zwaaien over de zwaarst verloederde oud-mijnstad. Maakte hij bij zijn aantreden tien jaar geleden nog goede sier door het vermaledijde Flash Gordon de nekslag te geven, allengs is het enthousiasme voor deze sportfanaticus getemperd. Zijn bouwdrift kende geen maat. Het liefst zette de fervente hardloper zich in voor de topsport. Als het even kon in het groen, zie het Huis van de Topsport in de ‘bloedkuul’ en een atletiekbaan voor NK-wedstrijden in het Driehuizerbos. Die laatste is er nooit gekomen, wel hield hij aan zijn contacten met Nijmegen Atletiek een soa over, sociaal opzienbarende afgang. Zijn Haagse carrière om zeep geholpen door een VVD-omhooglikster. Rouwig zijn we niet om het vertrek van de bouwer. Het lijkt ons beter om aandacht te besteden aan wat we in Nijmegen willen houwen onder het motto ‘houwen van Nijmegen’.

Wat we zeker willen houwen: de 93e minuut! En waarom? Nou, NEC weet nu juist de spanningsboog heel erg lang gespannen te houden, door de clou van menige wedstrijd te besluiten met een intikkertje. Saidi en Sibum, wie volgt in dit illustere maar voor de hoognodige punten effectieve rijtje goaltjesdieven? Tegen de volgende reeks bij voorbaat kansloze tegenstanders moet het ook kunnen lukken om de trukendoos hermetisch gesloten te houden... tot dit elftal, net voordat de arbiter van dienst naar zijn schelle fluit grijpt, ineens de geest krijgt en de 16 meter opzoekt. En dan volgt het aloude NEC-concept of recept zo u wil, en glipt er toch 1 (lees goed één!) doelpuntje binnen. Dus KNVB: die 93e minuut moeten we coûte que coûte voor onze voetbalstad houwen! En dat kleine knusse stadionnetje dat de Goffert heet, willen we ook graag houwen!

De katholieke Heimat heeft haar heiligdom prijsgegeven. De Bossche bisschop Hurkmans trekt zijn handen af van museum Orientalis, voorheen bekend als het Bijbels Openluchtmuseum. Hommeles blijft het sowieso bij het Oosterse themapark. Ontdaan van katholieke veren streefde het ernaar een museum voor wereldreligie te worden. Het resultaat kennen we. De directrice is op non-actief gesteld, het park twee jaar dicht en het personeel kreeg ontslag. Het is werkelijk van God los. Laat het Bijbels Openluchtmuseum alstublieft het Bijbels Openluchtmuseum blijven. Wij willen dit religieuze monument nabij onze stad houwen, desnoods met Gods hand.

Zo krijgt Nijmegen haar eigen Miley Cyrus. In een spectaculaire nationale songfestivalfinale won de Nijmeegse kapster Sieneke een reis naar Oslo. De volgens eigen zeggen meer dan briljante liedjesschrijver Pierre Kartner wees haar hoogstpersoonlijk aan om zijn buitengewoon gewaagde compositie Ik ben verliefd (Sha-la-lie) voor het Europese miljoenenpubliek ten gehore te brengen. De zeventienjarige Lindenholtse belooft een carrière te krijgen waar Marianne Weber jaloers op kan worden. Toch willen we Sieneke graag in Nijmegen houwen. Zo hoeven we ons niet kapot te schamen als straks dat verfoeilijke draaiorgel de Nijmeegse muziekreputatie de das om doet.

De Stadskrant zit sinds vorig jaar op een nieuwe locatie: ‘De Grote Broek’. Zoals menig Nijmegenaar weet, was dit jarenlang het broeinest van de kraakscene. Inmiddels is het een legaal multifunctioneel pand, dat onderdak biedt aan veel verschillende maatschappelijke organisaties en sympathieke initiatieven. Mede mogelijk gemaakt door de kraakbeweging. Maar dat is niet het enige: het bestaan van antikraakpanden is ook een gevolg van onze bedreigde liberale (ja, VVD en D66!) kraakwet. En laten juist die nu, blijkens de opzichtige verkiezingsposters die inmiddels achter menig raam in de binnenstad hangen, de perfecte locaties zijn om tijdelijk onderdak te bieden aan zwalkende en campagnevoerende politici, die ’s avonds niet meer naar huis durven te gaan, of te veel geborreld hebben. Bovendien houdt het ze (zo nu en dan) van de straat, en het staat wel zo netjes. Dus: de krakers en de kraakscene willen we houwen! Wat Den Haag er ook van vindt.

Het duurt niet lang meer, of de eerste lentebloemen laten hun kopje al zien. Tijd voor frisse lentekleding, vroege maar oh zo lekkere ijsjes in de monden van winkelende mensen en dartelende studenten die hun vrije studieuurtjes op het gras van de voorheen gapende oorlogswond van de binnenstad doorbrengen. Onder genot van een pril lentezonnetje, zolang het nog kan. Want de hoogbouwplannen voor Plein 1944 werpen een donkere schaduw over het zo mooie open plein. Het gras dat er door het enorme ijveren van Nijmeegs stadskunstenaar Jac. Splinter is neergelegd, is geen toekomst meer gegund. Erg jammer, want ook wij besteden er graag wat uurtjes, om inspiratie op te doen voor onze artikelen. Plein 1944 in de fijne groene vorm van nu willen we houwen! Nu maar hopen op een wonder dat ervoor zorgt dat deze onzalige plannen voor het plein figuurlijk de lucht in gaan.

Het CDA probeert Nijmegen de geuzennaam Boston aan de Waal aan te smeren. De bakermat van de Amerikaanse opstand is volgens Chantalleke Niemendalleke een voorbeeld voor onze stad. Nu begon de Amerikaanse opstand met de Tea Party in Boston. Onlangs kwam de tea party weer in het nieuws dankzij de immer naar aandacht hunkerende Sarah Palin, die er een niet zo zeer vermaarde, maar zeker wel dure toespraak hield. Honderdduizend dollar voor een uur praten. Nu is Boston in ons land ook bekend als de slaapverwekkende middle-of-the-roadband uit de jaren zeventig. Als dit de muziek is die het CDA voor ons in petto heeft, is het heel goed te begrijpen dat festival Habana geen vergunning meer krijgt. De exotische, onorthodoxe muziek op het Waalstrand bij Lent is een doorn in het oog van de door christendemocraten gedomineerde ondernemersclub Actief Comité Binnenstad Nijmegen. Dit nogal dictatoriale gezelschap dat verantwoordelijk is voor de Vierdaagsefeesten, vreest blijkbaar voor z’n eigen inkomsten. Iets anders kunnen wij niet als verklaring zien voor het intrekken van de vergunning van Habana. Erg jammer voor iedereen in de stad die tijdens de hectiek van de Vierdaagseweek graag even het hoofd leegmaakt en de worst- en hamburgerlucht wil ontvluchten. Havana aan de Waal mag dan wellicht binnenkort als politiek fenomeen verdwijnen, als herinnering aan deze mooie tijden willen wij Habana graag houwen!