vooraf
---
Ausweis bitte
---
Monumentenzorgen
---
Mag ik van de Stadskrant...
---
De Montage
---
recensies
---
Looise in Stills
---
Niks te zien in muZIEum
1 reacties
---
verder
---
Column
[Intrigant]

---
Nijmeegse Zaken
---
Lokaal verhaal
[De Hypotheek]

---
cartoon
---
Keizer Karelplein
---
[ meest gelezen ]
---
Artikel:
Het Stadskrantstatendebat Editie: februari 2011

---
Artikel:
Onbederf'lijk Versus voetbal
Editie: november 2004

---
Artikel:
Editie: juli 2013

---
Artikel:
Het muZIEum opent gesloten ogen <
Editie: juli 2013

---

De Montage

“Een bijstandsuitkering is geen recht, maar een voorziening”, steigert het Nijmeegse Tweede-Kamerlid Hubert Bruls van het CDA. Pardon?! Misschien moet Bruls maar eens een inburgeringcursus staatskunde volgen. De bijstand is namelijk een volksverzekering, waar iedereen recht op heeft die ervoor in aanmerking komt. Nog maar enkele decennia geleden werd er zelfs nog campagne gevoerd opdat burgers toch maar dat recht daarop lieten gelden. Want tal van mensen vroegen geen bijstand aan vanwege alle rompslomp en het stigmatiserende effect. Aanleiding voor de opmerkelijke uitspraak van Bruls is het nieuwe bijstandsbeleid van GroenLinks-wethouder Lenie Scholten. Hierin staat een individuele toetsing centraal en wordt onder meer het deprimerende ‘werkbriefje’ afgeschaft. Ook wordt niet meer krampachtig vastgehouden aan het zinloze sollicitatieritueel waarvoor wekelijks honderdduizenden nutteloze brieven de deur uitgaan naar banen die er toch niet zijn (in de trant van ‘In het kader van het behoud van mijn uitkering bent u als bedrijf deze week de gelukkige mijn sollicitatiebrief te ontvangen’).

Scholten, die duidelijk meer voeling heeft met de problematiek van bijstandsgerechtigden, benut voor haar menselijker aanpak de maximale wettelijke ruimte. Iets wat Bruls schandelijk vindt en waarover hij zelfs schriftelijke vragen stelde aan staatssecretaris Van Hoof van Sociale Zaken. De stemmingmakerij van Bruls maakt duidelijk dat mensen met een bijstandsuitkering weinig goeds hebben te verwachten uit CDA-hoek. In zijn ogen telt alleen een betaalde baan, niet of iemand bijvoorbeeld maatschappelijk zinvol bezig is met vrijwilligerswerk dat van onschatbare waarde is voor onze samenleving. Blijkbaar ziet trekpaard Bruls zich alleen als vertegenwoordiger van het werkende deel der natie.
tekst: Max van Wel
montage: Argé Nieuwenhuijzen

 

Webmaster: Joris Teepe