Sinds D66’er Thom de Graaf zijn slap uitgevoerde baantje als niet-gekozen burgemeester van Nijmegen afwaardeerde tot springplank voor een terugreis naar Den Haag, gonst het namen over zijn opvolging. Voor de nieuwe burgemeester is nu een heuse ‘profielschets’ opgesteld. Maar zoiets is natuurlijk flauwekul, want het gaat er altijd om wie het best past bij onze stad.

De afgelopen oktober gehouden peiling over welke eigenschappen en kwaliteiten de Nijmegenaren het belangrijkst vinden in de nieuwe burgemeester, levert een nagenoeg gelijke uitkomst op als die van 2006, met in de top-4: bindt mensen, wekt interesse voor de stad, is daadkrachtig en is gemakkelijk in de omgang. Hier kwam dus vijf jaar geleden de gesjeesde minister Thom de Graaf op af, die het wel geinig vond om hetzelfde ambt als zijn vader te bekleden, die hier burgemeester was van 1967 tot 1978.
Nijmegen doet er daarom beter aan zich duidelijk uit te spreken.

Zo moet ten eerste de nieuwe burgemeester een vrouw zijn. Vrouwelijke burgemeesters brachten het hier altijd beter ervan af. Ien Dales staat iedereen nog bij. En na haar is Guusje ter Horst de beste burgemeester geweest, alle -vaak terechte- kritiek ten spijt.

Ten tweede moet de volgende burgemeester uit GroenLinks komen. Deze partij kwam bij de raadsverkiezingen opnieuw als grootste uit de bus en is intussen zo geworteld in Nijmegen dat het tijd wordt voor een burgemeesterspost hier.
Als derde eis moet de nieuwe burgemeester ervaring hebben met het Nijmeegse politieke en maatschappelijke leven. We willen natuurlijk wel een burgemeester die onze stad met al haar genuil echt kent.

Vanwege de kille rechtse bezuinigingen door VVD, CDA en PVV moet als vierde eis gelden dat de nieuwe burgemeester zich inspant om van Nijmegen een duurzame gemeente te maken. Hierbij is duurzaamheid breder bedoeld dan alleen klimaatvriendelijk en groen, maar is tevens gericht op economische duurzaamheid. Een regionale betaaleenheid bijvoorbeeld stimuleert de lokale bedrijvigheid en maakt Nijmegen ongevoeliger voor de grillige (inter)nationale economische kapitaalmarkten. Chiemgau (Duitsland) en Brixton (Groot-Brittannië) zijn hiermee al succesvol.

Tja, en wie is dit profiel op het lijf geschreven? Juist, Lenie Scholten. Toen in 2002 het eerste linkse college van Nijmegen aantrad, bekleedde Scholten daarin de wethouderspost Economische Zaken . Om te benadrukken dat bij haar de mens voorop staat, doopte zij deze portefeuille prompt om tot Werk en Inkomen. Dit tot grote irritatie van de door de ex-CDA-wethouder Ronald Migo gedomineerde Kamer van Koophandel, die moord en brand riep. Achteraf erkennen vriend en vijand dat Scholten prima werk verricht heeft: Nijmegen kon later in eveneens economisch zware tijden klappen opvangen zonder dat de zwakkeren zwaar hoefden te bloeden.

Dus: Lenie voor het burgemeesterschap! Als ze niet solliciteert, dan moet Nijmegen haar desnoods nederig vragen.

---