Geen paniek! Deze geruststellende mededeling staat op de omslag van het Transgalactisch Liftershand-boek (Hitchhikers Guide To The Galaxy) waarvan de verfilming binnenkort in de Nijmeegse bioscopen draait. Omdat het tegenwoordig ook mogelijk is zelf bijdragen voor het boek aan te leveren, hebben we hieronder een paar voorbeelden.

Nijmegen: Vooral ongevaarlijk.

Park ’44: leuk plan dat aan alle voorwaarden van de visie van dit college van B&W leek te voldoen. Al was het alleen maar op het gebied van de burgerparticipatie. Toch duurde het twee jaar voordat het uiteindelijk door kon gaan. De reden is onder meer de weigering van burgemeester Ter Horst om een e-mailtje van de aannemer, waarin die zich garant stelde voor het parkplan, te behandelen in de gemeenteraad. Ze bleek achteraf faliekant tegen het plan te zijn. Ook enkele Nijmeegse ambtenaren (zie ook: Nijmeegse ambtenaren) deden hun uiterste best om het project op alle mogelijke ambtelijke manieren te dwarsbomen. Ze lieten het rapport voor Haskoning drie maanden op een bureau liggen, berekenden winst over het eigen functioneren, schoven reële kosten vrolijk terzijde en namen in plaats daarvan een veel te hoge schatting op. Op het laatste moment vroegen zij ineens een offerte aan voor kunstgras.

Nijmeegse ambtenaren: vooral actief met het veiligstellen van hun baantje. Toveren ineens regels en problemen uit de hoge hoed waarvan niemand het vermoeden had dat ze bestonden. Een van de stelregels is dat eenvoudige oplossingen voor een probleem niet bestaan. Mocht dat wel zo zijn dan dient er zo snel mogelijk een nieuw probleem bij verzonnen te worden (zie ook: Park ’44). De beste manier om snel iets bij hen voor elkaar te krijgen, is je vinger in hun keel te steken. De beste manier om ze van hun stoel te krijgen is hun moeder te voeren aan het Graaiend Grauwbek-beest van Traal.

Dar: voorheen een afkorting van de Dienst AfvalReiniging, tegenwoordig blijkbaar de naam van een wasmiddel. Wil iets in het centrum wat in de ogen van het college niet zou kunnen op Plein ’44: mensen die zelf verantwoordelijkheid voor hun omgeving nemen. In het kader van de wedstrijd om de titel van de schoonste stad van Nederland moeten we zeven weken lang de binnenstad brandschoon houden. Zodra we dat etiket binnen hebben, interesseert het niemand meer een barst en laten we de boel weer fijn verslonzen.

Vriendelijkheidspolitiek: term die voor het eerst is gebezigd door Guusje ter Horst. Eerst ‘ja’ zeggen hoewel je een keihard en absoluut ‘nee’ bedoelt. Het ‘nee’ probeer je er daarna langs allerlei slinkse wegen alsnog door te drukken (zie ook: Park ’44). br1>

Nieuwkomers: de nieuwe binnenstadbewoners zijn het nuilen (Nijmeegs voor goedmoedig zeiken) alweer ver voorbij. Zij hebben de kunst van het ‘zeiken zonder zelfreflectie’ tot nieuwste trend uitgeroepen. Recentste pispaal: het carillon van de Stevens-toren. Onder het mom van geluidsoverlast hebben bewoners van de binnenstad bij de gemeente aan de bel getrokken. Figuurlijk dan, want veel meer kunnen hun gepijnigde gehoorschelpen niet aan. Het is natuurlijk ook te gek voor woorden dat de klokken, die al sinds de veertiende eeuw weerklinken in het centrum van Nijmegen, zich niet aanpassen aan de nieuwste bewoners van de binnenstad. Die willen ‘s avonds rustig televisie kunnen kijken, zonder klokgelui. Dat de ge-meente dat niet eerder heeft ingezien. Gelukkig gaat de gemeente nu snel maatregelen nemen om het gebeier te beperken.

Iedereen: Nijmegen ontpopt zich steeds meer tot een stad voor iedereen, wat natuurlijk prachtig klinkt. Plein ’44, nu nog een plein voor de enkeling, wordt ‘een plein voor iedereen’. Merijn Hilte, onlangs tot stadsdichter gekozen, profileert zich als ‘een dichter voor iedereen’. Het klinkt in eerste instantie goed maar hoe meer je erover nadenkt, hoe minder het betekent. ‘Voor iedereen’ kun je net zo goed vervangen door ‘voor niemand’. Alles of niets; het is allebei even ongedefinieerd en vaag. Nijmegen, een stad voor iedereen. Met een centrum dat gedomineerd wordt door de grote winkelketens en waar het ooit zo karakteristieke carillon met stomheid geslagen is (zie ook: Nieuwkomers). Existentiële leegte, nietszeggendheid en de grijze massa: het zijn mooie thema’s voor de poëtische oprispingen van onze kersverse stadsdichter.