Horendol worden we ervan. Waren we tot voor kort nog behoorlijk onder de indruk van de Neue Deutsche Welle, nu trakteren onze oosterburen ons – na de jarenlange Nederlandse terreur van het Smurfenlied en de Vogeltjesdans – op Schnappi, das kleine Krokodil. Er is bijna geen uitweg meer tegen te vinden en de stad lijkt wel vergeven van Schnappi-ringtones, -cd’s, -fans en -adepten.

Zo hebben we bijvoorbeeld de fuifnummers van de Vasim die al maandenlang niet meer weten waar ze aan toe zijn. De gebruikers van de voormalige fabriekshal aan de Winselingse-weg kunnen daar geen feesten en theaterproducties organiseren omdat de gemeente niet met een vrijstelling van het bestemmingsplan komt. De omliggende ondernemers voeren bovendien een juridische procedure tegen de gemeente om ervoor te zorgen dat er helemaal niets meer wordt gehouden. Zij vrezen overlast van de bezoekers van de Vasimevenementen. Daar gaat het vooral om liefhebbers van toneel, literatuur en andere kunstvormen. Niet dat er ooit overlast was, we hebben hier blijkbaar met een principe te maken. Principes zijn prachtig, maar als we hierover principieel doordenken lijkt het erop dat de ondernemers blijkbaar ook een Shakespeare-uitvoering in de Stadsschouwburg zien als een veiligheidsrisico. Levensgevaarlijk die theaterfans.

Waar de Vasim’ers nog meer hun tanden op stukschnappen is de prachtige samenwerking tussen de verschillende gemeentelijke afdelingen. De ambtenaren van de ene afdeling willen het huurcontract niet verlengen omdat het pand niet brandveilig genoeg zou zijn. De gemeentelijke club die brandveiligheid regelt, wil niets doen omdat er geen huurcontract is. Misschien een tip voor de gebruikers van het pand om in iedere ruimte een rookmelder te hangen en zelf even een BMI (Brand Meld Installatie) te regelen. De krakers van het weeshuis op de Hessenberg zijn op een dergelijke wijze uit de ambtelijke spagaat geraakt.

Om gettovorming te voorkomen, draait de Gemeente de zelfverzonnen regels voor woningtoewijzing binnenkort terug. Ze wil daarmee de vorming van witte en zwarte wijken voorkomen. De keuzevrijheid die woningzoekenden drie jaar geleden kregen, gaat zo weer van de baan. Met een laag inkomen mag je straks alleen nog zoeken naar een woning in Bottendaal, terwijl de zielige rijken het Waterkwartier en Willemskwartier in moeten.

De oudste stad van Nederland heeft een primeur! Het volledige bouwarchief is op internet geplaatst en voor iedereen toegankelijk. Prachtig natuurlijk, alles over je huis in hapklare brokjes op het internet. Helaas schoot dit een aantal kwetsbare huiseigenaren in het verkeerde keelgat. Nu is voor iedereen te zien wanneer er verbouwd was en hoeveel dat kostte. Dat soort openbaar beschikbare informatie kan de verkoopprijs natuurlijk weleens drukken en wie wil dat nou?

Zoals Schnappi zich vastbijt in de internationale en nationale popgeschiedenis, zo is de MRSA-bacterie welhaast onverwijderbaar uit de schoonste gemeente van Nederland. Voor de vierde keer in een jaar tijd is het Radboud getroffen door een infectie met de bacterie. Evenals het inmiddels unaniem gehate krokodillenkind zijn er minimaal twee versies van de ziekenhuisbacterie. Hij valt vooral weerloze kindertjes aan en hij komt uit West-Europese landen waar niet gescreend wordt op de ziekteverwekker. Gelukkig is onze döner kebab nog wel steeds de beste. Hap! Net zo’n oneindig en vervelend deuntje als Schni, schna, schnappi, maar we moeten er toch weer wat over kwijt: de fietsenstallingen. Al eerder lieten we zien dat er veel en veel te weinig plek was, maar nu wil de gemeente fietsers laten betalen voor de gratis bewaakte fietsenstalling bij de Mariënburggara-ge. Dat is natuurlijk nog maar het begin, de overige gratis fietsenstallingen volgen ongetwijfeld. Ter compensatie worden bij een aantal fietsenstallingen bewakingscamera’s aangelegd. In ruil voor een betaalde stalling krijgen we dus bewakingscamera’s. Als je ermee weg kan komen als gemeente, zou ik het ook doen.

De Nijmegentattoo. Waarom is dat ding trouwens Delfts blauw en niet Nimweegs swèrt-rood? Nu Frank Demouge de door Henk Schiffmacher ontworpen tatoeage niet op zijn ongetwijfeld indrukwekkende biceps wil laten zetten, is dat misschien een ideetje voor de Nijmeegse trots in bange dagen: Rita Verdonk. Waar zou een rood-zwarte, maar in haar geval voornamelijk zwarte tattoo nou beter passen dan op de borstkas van onze minister van Deportatie en Segregatie? We hebben nog wel meer ideeën voor Nijmeegse lichaamskunst: het Nijme-genbrandmerk, de Nijmegenamputatie en de Nijmegencircumcisie, zowel voor mannen als voor vrouwen. Wie wil dat nou niet? Een mooie Nijmeegse amputatie op de plek waar eerst, nou ja, waar eerst nog wel wat zat. De schnappertjes van de IND blijven hun best doen om Nederland te verlossen van alles wat niet ‘van blancken bloet’ is. Zo mochten we via Netwerk vernemen dat deze deportatieclub niet te beroerd is om ook in Nijmegen families uit elkaar te halen. De Kongolees Claude die al zeven jaar in Nederland woont en hier getrouwd is, werd zonder de mogelijkheid van contact met zijn Nederlandse echtgenote als een crimineel afgevoerd. In dat door burgeroorlogen geteisterde land bleek men toch wel verdacht veel te weten van de man. Het vermoeden rees dat er door de IND meer informatie aan Kongo wordt verstrekt dan veilig is voor de uitgeprocedeerde. Volgens moederkroko Rita Verdonk is dat echter niet zo, maar nog steeds weet niemand wat er precies wordt uitgewisseld tussen de IND en het land van bestemming van de uitgeprocedeerde. We moeten haar blijkbaar op haar woord geloven.

Over woorden gesproken, wie nog niet genoeg heeft van de diverse Schnappi-covers kan wat ons betreft een tekst verzinnen voor nog een nieuw krokodillenversje. De leukste Nederlandse (en Duitse, laten we onze grootste groep allochtonen niet vergeten) versies komen op onze site te staan. De eerste woorden moeten luiden: Ik ben (Ich bin) Rita...
MG/AN