Regisseur Ridley Scott had de sciencefiction-horrorhit Alien al achter zijn naam staan, maar kon met de oorspronkelijke versie van Blade Runner in de VS aanvankelijk op weinig succes rekenen. Pas na tv-uitzendingen en de video-uitgave en vooral nadat Scott een director’s cut uitbracht, kreeg de film zijn cultstatus.

Critici zagen de film als een combinatie van neo-noir en cyberpunk: in de film lijkt het continu nacht en regent het bijna onafgebroken en het contrast is groot tussen hoogwaardige technologie en laagwaardige mensen. De gebruikte technieken en special effects blijven ook anno 2007 nog goed overeind staan. Met name de irisscantest, gebruikt om de replicants te ontmaskeren, is visionair gebleken bij persoonsidentificatie.

Kritiek destijds gold voor de weinig toegevoegde waarde van Fords voice-over commentaar van een hardop denkende Deckard. En inderdaad, zijn commentaar kauwt onnodig voor wat de kijker zelf al uit het verhaal kan halen. Het weglaten van de voice-over komt het einde ook ten goede. Een opener einde laat meer aan de eigen verbeelding over en vormt paradoxaal genoeg een beter slot. Wel is een korte eenhoornscène in Deckards droom toegevoegd. Het verwijst naar het van aluminium gevouwen eenhoorntje dat Gaff bij Deckards appartement achterlaat nadat hij besloot Deckard en Rachael te laten ontkomen. Veel kijkers speculeerden over de symboliek ervan: een verwijzing naar Deckards vermeende replicantenbestaan. Maar speculeren speelt een hoofdrol bij de ethische discussie over leven en dood en vormt bovendien de inspiratie voor sciencefiction.