Nijmegen vierde op dinsdagavond 20 mei een uniek feestje, het feest van De Ontmoeting in De Vereeniging. De naam van de locatie kon niet toepasselijker zijn, want ‘vereniging’ was het thema. Het repertoire van Frank Boeijen, waaronder vele nummers over het bij elkaar brengen van culturen, vormde de perfecte basis voor de avond. Het programma bracht een grote variatie aan culturele en stilistische invloeden in vele talen.
Een bluesy inbreng kwam van Maarne Joses, die ‘Rond en rond’ in het Engels vertolkte als ‘Round and round’, en de Nederlandse Duitser Sven Ratzke, die ‘Zonder woorden’ vertaalde naar ‘Ohne Worte’. Ronduit breekbaar en ontroerend waren ‘Wilde bloemen’ (‘Wild Flowers’) van Anneke van Giersbergen, het in het Arabisch gezongen ‘De Ontmoeting’ (‘Al-liqaa’) door Oulfa, en ‘Reiziger zonder doel’ (‘Det hart vaert stille sa lenge’) van de in Noorwegen woonachtige Amerikaanse Deborah Jeanne. Achter de schermen liet Jeanne weten dat ze helemaal geen Noors spreekt en de tekst fonetisch had ingestudeerd.
De drukte achter de coulissen grensde aan chaos. Naar artiesten die niet op tijd klaarstonden, moest de organisatie in allerijl zoeken. Andere artiesten bestegen het podium weer te vroeg. Organisator Henk Wanders moest drummer Thijs Verwer letterlijk het podium op duwen om op tijd mee te spelen met het tweede couplet van ‘Vaderland’ (‘Odlazim’) van Mile Lukic. Presentator Fons de Poel maakte verwoed aantekeningen op zijn kladblok om zijn praatje op tijd klaar te hebben voor de volgende act. Het viel mede organisator Henk Hendriks op hoe moeiteloos De Poel alles aan elkaar wist te praten.
Het publiek heeft niets van de chaos gemerkt. Vanuit de zaal waren de enige merkbare schoonheidsfoutjes enkele geluidsproblemen, waaronder een aanhoudende en oorverdovende piep vlak voor het optreden van Mile Lukic. Lukic’ uitvoering van ‘Vaderland’ deed dit echter vergeten en behoorde tot de absolute hoogtepunten van de avond.
Mile Lukic raakt de gevoelige snaar
foto: Ton Gelsing
|
Henk Wanders, de drijvende kracht achter De Ontmoeting, fungeerde backstage stevig rokend en met zorgelijke blik als vliegende keep. Hij kon zich muzikaal ontladen op het podium, want ook daar was hij veelvuldig aanwezig als drummer, maar ook met de akoestische gitaar, percussie en handclaps. Wanders liet duidelijk zien dat hij het cement was van het ‘bouwproject’ De Ontmoeting.
Frank Boeijen zelf verzorgde het enige Nederlandstalige nummer van de avond, maar niet voordat harmonie De Fietsband voor het podium haar versie van ‘Kronenburg Park’ ten gehore had gebracht. De verwachting was dat Boeijen zijn speciaal voor dit project geschreven nummer ‘Verdwenen verleden’ ging zingen, maar hij koos voor ‘Zwart-wit’. Het nummer was weliswaar toepasselijk, maar eerder op de avond zong Astrid Duran het al in een uitstekende en zeer verrassende flamenco-uitvoering onder de titel ‘Blanco-negro’. Jammer, want op de cd klinkt ‘Verdwenen verleden’ van Boeijen wondermooi.
Nadat Frank Boeijen zijn slotnummer had opgevoerd, kwam Henk Wanders tevreden het podium af met een luidkeels ‘En nou zuipen!’. De organisatie en deelnemende muzikanten hebben ongetwijfeld nog tot laat stoom afgeblazen, terwijl De Fietsband het publiek muzikaal naar buiten begeleidde. Henk Wanders en Henk Hendriks kunnen terugkijken op een bijzondere ontmoeting.
Naar boven