Soms komt er een accordeon voorbij, een Zuid-Amerikaanse harpist, een djembéspeler, een tenorsaxofoon, een West-Afrikaanse balafon. Je waant je op een zomers feestje, ergens in een straat, waar een bandje speelt en hier en daar gedanst wordt.

Die indruk klopt ook wel. Woonerf Numagaga gaat over de wereld die een dorp is, nee, geen dorp: een woonerf. Of andersom: een woonerf waar de wereld samenkomt. Er zit een meisje op een terras dat versierd moet worden, er staat een rad van avontuur, er dwalen daklozen en immigranten, er klinkt Nederlands, Limburgs, Spaans en Engels. 's Nachts worden we er dronken en fantaseren we hardop over een kolderiek reisje naar de maan.

Nijmegen Colourful City, maar dan zonder de folderretoriek. "Waar je woont, dat is je erfgoed / Verrekt goed goedje - je erfgoed", heet het in het openingsnummer. Zo zijn er meer tekstuele vondsten te horen. Bartolomé is geen zanger die liedjes maakt; eerder is hij een dichter die zijn teksten met muziek laat begeleiden. Dat gaat niet altijd gladjes. Nu eens zijn de lettergrepen net iets te eigenwijs om zich in een strakke maat te wringen; soms ook gebeurt het omgekeerde en dwingt de muziek de woorden te weinig, die dwalen dan een beetje doelloos bij de luisteraar vandaan waar-door de aandacht verslapt. Maar meestal gaat het goed. En af en toe duikt er uit het soms wat eentonige zingzeggen toch een melodie op, zoals in het charmante Rozebottel Katrijn, dat een onontdekt meesterwerkje van Urbanus zou kunnen zijn, zo verraderlijk vrolijk als het is.

Misschien was een strenge producer de cd ten goede gekomen. Nu klinken sommige nummers nog te veel als een lang uitgesponnen jamsessie en tonen de All Stars zich te weinig van hun beste kant. Gelukkig zijn die momenten in de minderheid. Het mag een lange hete zomer worden - de soundtrack hebben we al.

Merusa All Stars - Woonerf Numagaga
Merusa Records 2004
zie: www.fundit.nl