Mag De Nijmeegse Stadskrant misschien niet genoemd worden in de kolommen van De Gelderlander?

Op vrijdag 29 januari 2010 verscheen daar op pagina 28 over twee kolommen een artikel in de rubriek ‘Natuurlijk’ met als titel ‘Het stenen tijdperk’. Schrijver daarvan was Wil Wellen, directeur van de Botanische Tuin Hortus Arcadië. Daarin citeerde en parafraseerde hij uitgebreid uit de Special ‘Het nieuwe stenen tijdperk’ in De Nijmeegse Stadskrant van december 2009/ januari 2010. Die special was hem „uit het hart gegrepen”, zo begon hij zijn bijdrage.

Merkwaardigerwijs stond De Nijmeegse Stadskrant niet als bron vermeld. Dat is natuurlijk niet netjes. Dus maar een berichtje gestuurd naar de schrijver of hij dat alsnog even wil doen. Daarop antwoordde Wellen dat De Gelderlander de keurige bronvermelding tot zijn verrassing zonder kennisgeving had geschrapt.

Vervolgens per e-mail een ingezonden brief gestuurd naar De Gelderlander en de hoofdredacteur Kees Pijnappels. Met de vraag door wie het noemen van De Nijmeegse Stadskrant als bron is gecensureerd en waarom dat is gedaan. Hierop kwam geen reactie, laat staan dat de ingezonden brief werd geplaatst.

Pas toen twee weken later bij een tweede e-mail werd aangegeven naar de Raad voor de Journalistiek te stappen, volgde vlot actie met een telefoontje van de chef Editie Nijmegen & Omstreken Jaap van Essen, die altijd in zijn prietpraatcolumns stoer fulminerend in de rondte schopt.

Kruiperig hield hij een omstandig flauwekulverhaal over ruimtegebrek waardoor de bronvermelding moest sneuvelen. Zo dat al geloofwaardig is, zegt dat veel over het eindredactieniveau bij De Gelderlander. Een eindredacteur dient immers om auteurs te behoeden voor dat soort fouten, niet om ze te maken. Nagaan welke eindredacteur hiervoor verantwoordelijk was, wilde Van Essen niet. „Er zijn wel twaalf eindredacteuren en dan is het maar de vraag of de betreffende persoon zijn vinger opsteekt.”

En nee, De Gelderlander heeft niets tegen De Nijmeegse Stadskrant. Dat moest toch vooral niet worden gedacht. Hij en vele anderen zijn immers ooit zelf bij De Nijmeegse Stadskrant begonnen. En ja, de ingezonden brief beloofde hij meteen de volgende dag in zijn geheel te plaatsen.

Nou, niet helemaal dus, zo bleek de dag erop. De laatste zin, met de vraag waarom De Nijmeegse Stadskrant als bronvermelding was gecensureerd, werd geschrapt.