[ vooraf ]
---
in memoriam
Albert Santing

---
[ Braams blik ]
---
Henk Braam kijkt naar Nijmegen
---
[ Cartoon ]
---
Geen verdere bomenkap Heiderijk
---
[ Recensies ]
---
[ hoor ]
Talentvolle Lea maakt belofte nog niet helemaal waar

---
[ raad ]
Popquiz in gezellige Nijmeegse huiskamers

---
[ verder ]
---
|Column|
Dik Hout
Schrappen subsidiebanen

---
|Column|
Nijmeegse Zaken

---
Kort en bondig
---
[ meest gelezen ]
---
Artikel:
Eddie en Alex van Halen
en hun Nijmeegse wortels <
Editie: februari 2011

---
Artikel:
Nijmegen woongroepstad van Nederland
Editie: juni 2004

---
Artikel:
Onbederf'lijk Versus voetbal
Editie: november 2004

---
Artikel:
Het Stadskrantstatendebat Editie: februari 2011

---

--== Nijmeegse Eigenwijsjes ==--

Dertig jaar The Legendary Pink Dots

Begin jaren tachtig verhuisde The Legendary Pink Dots van Engeland naar Nederland. Eerst naar Amsterdam, maar vervolgens werd Nijmegen de uitvalsbasis. Een leven lang muziek, bekeken door een roze bril. Dertig jaar bestaat de groep nu. Is de muziek nog even psychedelisch als in de beginjaren?

door Frank Antonie van Alphen

De hoeveelheid platen, cassettes en cd’s die oprichters Edward Ka-Spel en Phil Knight hebben uitgebracht, inclusief soloalbums, is niet precies vast te stellen. „Ik ben de tel kwijt geraakt”, zegt toetsenman Phil. Ook wat bandleden betreft raken hij en zanger-dichter Edward Ka-Spel bijna de tel kwijt. Die bleven komen en gaan. Nu is Erik Drost de gitarist van de groep met Raymond Steeg als geluidsman. De laatste is sinds jaar en dag ook als studiotechnicus verantwoordelijk voor de cd-opnames van The Legendary Pink Dots.

Het begint allemaal in Londen, in 1980. Phil wordt voorgesteld aan ene Edward, die flink met muziek en teksten in de weer is. Knight en Ka-Spel zijn aspirant-journalisten die in hun vrije tijd veel muziek maken. Bij Ka-Spel staat een piano met roze stipjes nagellak op de toetsen. Een bandnaam is dan ook snel gevonden, net als de weg naar Nederland.

               
De zanger en tekstschrijver vertelt nuchter dat hij naar ons land kwam vanwege zijn vriendin en niet zozeer vanwege het toenmalige klimaat onder de regering Thatcher. Want „als een politiek systeem in je eigen land je niet bevalt moet je het niet ontvluchten maar bestrijden”, is de Engelsman stellig van mening. „Maar ik kon Thatcher niet uitstaan, sure.”

Na het eerste succes valt de band bijna uit elkaar, omdat enkele groepsleden niet tegen het continue reizen kunnen. De tijdloze machine van het toeren vereist een bepaalde mentaliteit. Bezettingswisselingen vinden veelvuldig plaats. Edward Ka-Spel: „Elke dag heeft een doel, je moet richting kunnen bepalen. En aan het einde van de dag val je neer op bed in een hotel. Daar moet je tegen bestand zijn.” De prilste bezetting van The Legendary Pink Dots is dat niet.

Dertig jaar bestaat de Nijmeegse band uit Engeland inmiddels. Volstaat de term psychedelisch nog wel voor hun muziek? „De psychedelische kleuren waren altijd al aanwezig”, zegt Ka-Spel – alias Prophet Qa’Spel. Die zijn volgens hem de ene keer gewoon wat fletser dan de andere keer. Phil Knight alias The Silverman: „De mineurstemming heeft de optimistische stemming nodig en andersom. We klinken niet meer zo duister als vroeger. Je zou kunnen zeggen dat we luisteraars tegenwoordig minder de stuipen op het lijf jagen.” Maar de muziek blijft melancholisch getoonzet. Met een hang naar esoterische zaken. De neiging om duister te worden is nog altijd aanwezig, net als de psychedelica. Een voorlopig hoogtepunt in het oeuvre van de groep is het twee jaar geleden verschenen album Plutonium Blonde, waarop blazer Niels van Hoorn en gitarist Martijn de Kleer nog meespelen.

Dotheads

Recentelijk remasterde Raymond Steeg, die eerder ook al met spacerockband Hawkwind werkte, uren touropnamen, onuitgebracht en zeldzaam materiaal dat onder de noemer The French Collectionis verschenen. Elke nieuwe cd betekent een nieuwe tournee. Seconds Late for the Brighton Lineheet het nieuwste album, en dat moet uitgevent worden natuurlijk. De jubileumtour van de band verloopt wederom kriskras door de Verenigde Staten. De vaak fikse afstanden en het lang in de bus zitten breekt op een gegeven moment op. „Maar het is erg moeilijk om met toeren te stoppen”, benadrukt Ka-Spel. Knight: „Je kunt ook als een zeppelin uitbranden en neerstorten.” „Niet als je goed voor jezelf zorgt”, werpt zijn co-piloot tegen. „Niet te veel drank. Niet te veel party. Niet te veel drugs.”

The Legendary Pink Dots is populair op wereldniveau, al worden optredens de laatste tijd soms minder goed bezocht. Maar fans blijven de groep achterna reizen. ‘Dotheads’ worden ze genoemd, in navolging van de aanhang van de eens legendarische band Grateful Dead, de ‘Deadheads’. Een voorbeeld van echte fans volgens Phil Knight, want „popmuziek is volledig opgeslokt door multinationals.” En hij is daar pessimistisch over. „Die Idols-achtige wedstrijden vol gemanicuurde muziek, verschrikkelijk! Het heeft niks meer met muziek te maken, het gaat alleen maar om het sterrendom.” Liever een roze stipje met oprechte bedoelingen zijn, dan een door de muziekindustrie bedachte vallende ster. •

www.legendarypinkdots.org
 
Frank Antonie van Alphen werkt momenteel aan een boek over een halve eeuw populaire muziek in Nijmegen. Hiervoor is hij nog altijd op zoek naar verhalen. Voor meer info zie   www.50jaarnijmeegsepopmuziek.nl

 

Webmaster: Joris Teepe