[ vooraf ]
---
Correctie Stemtest
---
[ Braams blik ]
---
Henk Braam kijkt naar Nijmegen
---
[ Cartoon ]
---
Roze OV-chipkaart voor senioren
---
[ Recensies ]
---
[ hoor ]
Tweede plaat De Staat weer grote stap voorwaarts

---
[ verder ]
---
|Column|
Dik Hout
Kapotbouwen

---
|Column|
Nijmeegse Zaken

---
Kort en bondig
---
[ meest gelezen ]
---
Artikel:
Nijmegen woongroepstad van Nederland
Editie: juni 2004

---
Artikel:
Eddie en Alex van Halen
en hun Nijmeegse wortels <
Editie: februari 2011

---
Artikel:
Braams blik
Editie: juli 2013

---
Artikel:
Het Stadskrantstatendebat Editie: februari 2011

---

--== Nijmeegse Eigenwijsjes ==--

Concerten voor twee dames en een hond


door Frank Antonie van Alphen

Momenteel werkt Beequeen aan een nieuw album: Port Out Starboard Home. De band (de naam Beequeen is afgeleid van werk van conceptueel kunstenaar Joseph Buys) bestaat eigenlijk uit slechts twee leden, Freek Kinkelaar en Frans de Waard. Maar zij werken graag samen met andere artiesten. Zo heeft Beequeen alweer vier jaar vocale bijstand van Olga Wallis.

Beequeen: Frans de Waard, Olga Wallis en Freek Kinkelaar.
foto: Miranda Kinkelaar
De term ‘band’ dekt eigenlijk niet de lading bij dit in 1988 opgerichte gezelschap. Kinkelaar en De Waard houden zich zeker niet met alledaagse muziek bezig. Al hebben ze weleens een cd gemaakt die bijna het label ‘commercieel’ kreeg opgeplakt. Met dit album, Ownliness (2002), klonk het duo plots een stuk toegankelijker.

De keuze voor de nieuwe muzikale richting was een bewuste. Maar commercieel, dat is voor poppers en rockers en niet voor Beequeen. De Waard heeft maar weinig op met rock-’n-roll. Zo was Elvis in zijn ogen een volstrekt overbodig fenomeen en vindt hij alles van de Rolling Stones de meest slaapverwekkende rock-’n-roll uit de oude school. Je moet maar durven deze heilige huisjes naar de kroon te willen steken met anti-rock-’n-rollstemming. Dit doet denken aan de prille dagen van de dancemuziek, die niets ophad met die Jesus Christ-pose van rockzangers. Tegenwoordig zijn dj’s de nieuwe goden en elektronisch experimentelen als Beequeen experimenteren gewoon door. Zonder zich iets van mainstream aan te trekken.

Beequeen heeft niets met dance te maken, maar toch ook weer een beetje wel. Muziek van experimenteerdriftigen als Frans de Waard en Freek Kinkelaar zorgt namelijk al decennialang vanuit de marge voor een voedingsbodem waarop een muzieksoort als dance kan gedijen. Alleen heeft de danceliefhebber op de dansvloer een stramien van 120 tot 140 beats per minuut nodig. Pas dan is die rare elektronische muziek wel te begrijpen. En zo is dance met zijn eigen clichés en platgetreden paden de nieuwe rock-’n-roll geworden.

Omgevingsgeluiden

In 1999 richtten Kinkelaar en De Waard hun eigen label op: Plinkity Plonk. De naam was ontleend aan een weinig flatterende recensie van een Beequeen-album. Plinkity Plonk bracht meer dan twintig albums en singles uit. Meestal in beperkte oplage in handvervaardigd hoeswerk gestoken. Op dit label verschenen ook namen als De Fabriek, Legendary Pink Dots, Mirror en Darren Tate.

Frank Antonie van Alphen werkt momenteel aan een boek over een halve eeuw populaire muziek in Nijmegen. En daarvoor is hij nog altijd op zoek naar verhalen.

www.50jaarnijmeegsepopmuziek.nl

De Waard en Kinkelaar zijn altijd wel bezig met één of ander nevenproject. Met Kapotte Muziek is De Waard misschien het bekendst. Al is bekendheid voor beide experimentele muzikanten een relatief begrip. Kinkelaar is actief met projecten als Brunnen and The Beautiful Glass Bottom Boat. Maar het moederschip beider muzikanten heet Beequeen.

In gestaag tempo produceert het duo geluidsdragers. De twee Nijmegenaren componeren met behulp van computers – het liefst oude synthesizers – en bedienen zich graag van omgevingsgeluiden. Het woord ‘drones’ viel ook al eens in het muzikale verleden van het tweetal. Drones beïnvloeden en veranderen elkaar wanneer geluid laag voor laag op elkaar wordt gelegd. Net zolang geluiden op elkaar plakken totdat er een stevig fundament ontstaat waarop de factor toeval een kans krijgt. Het laatste pure drones-singletje dat het duo maakte heette The Death Of Beequeen. Met deze muzieksoort houden Kinkelaar en De Waard zich nu echter niet meer bezig.

De muziek van Beequeen wordt vaak als minimale muziek beschouwd. Kinkelaar en De Waard keuren deze term af, want minimale muziek is volgens beiden schraal, klankarm en statisch. Maar Beequeen is niet koud of koel, benadrukken de twee geestelijk vaders. Het liefst geven beiden concerten voor twee dames en een hond. Zo heeft de muziek de tijd, ruimte en rust om langzaam in hond en luisteraar af te dalen. Gelukkig is Beequeen af en toe toch voor een iets groter publiek te bewonderen. Zo was de band onlangs nog te bewonderen in LUX, samen met Legendary Pink Dots en Use Of Ashes. •

www.beequeen.nl

 

Webmaster: Joris Teepe