vooraf
---
Ausweis bitte
---
Monumentenzorgen
---
Mag ik van de Stadskrant...
---
De Montage
---
recensies
---
Looise in Stills
---
Niks te zien in muZIEum
1 reacties
---
verder
---
Column
[Intrigant]

---
Nijmeegse Zaken
---
Lokaal verhaal
[De Hypotheek]

---
cartoon
---
Keizer Karelplein
---
[ meest gelezen ]
---
Artikel:
Dziga helpt beginnende filmer op weg
Editie: maart 2005

---
Artikel:
Editie: juli 2013

---
Artikel:
Torre en Roos
nog lang niet uitgespeeld

Editie: juli 2013
---
Artikel:
Stalkende politie

Editie: juli 2013
---


--==Twintig jaar I Compani==--
Aïda, Rota en erotiek

Jazz en improvisatiemuziek heeft de reputatie vooral moeilijk en elitair te zijn. Het twintigjarige I Compani van saxofonist/componist Bo van de Graaf bewijst het tegendeel. Het muzikale spectrum daarvan gaat van jazz, de erotische gedichten van Carlos Drummond d’Andrade, en de circusachtige muziek van Nino Rota tot een donkere interpretatie van de New Yorkse metro. Een week voor het jubileumweekend sprak de Nijmeegse Stadskrant met Van de Graaf.

door Argé Nieuwenhuijzen

Bo van de Graaf heeft genoeg ideeën voor de toekomst.
foto: Ton Gelsing
“Ja, maar ik snap de ‘verbeteringen’ in die compositie niet. De vorige versie was beter”, zegt Bo van de Graaf tegen degene die hem belt. Het is een drukke tijd voor de leider van I Compani. Telkens wordt het interview onderbroken door de telefoon. Is het niet met een mededeling over een te spelen muziekstuk, dan is er wel een ziekmelding. Zelf komt Van de Graaf net uit Hilversum van een interview voor Radio 1 en hij had tijdens de rit naar huis nog een vraaggesprek met Trouw.

Tussen de telefoontjes door is er tijd voor een gesprek over zijn muziek. Bijvoorbeeld dat er relatief weinig aandacht wordt besteed aan de muziek van Nino Rota, de ‘huiscomponist’ van filmmaker Federico Fellini. In 1985 betekende deze muziek de start van I Compani.

Volgens Van de Graaf heeft het afstand nemen van deze componist een goede reden: “Tijdens het tienjarig bestaan stonden we uitgebreid stil bij het werk van Rota. Ook brachten we vorig jaar de cd Fellini uit met onze interpretatie van zijn muziek. Nu willen we ons richten op nieuwe dingen. Wat niet wil zeggen dat we helemaal niets meer doen met de muziek van Rota. Ik heb het idee dat alles om de zoveel tijd terugkomt. En als iemand ons vraagt om die muziek te spelen, doen we dat.” Het jubileumprogramma bestaat voor het leeuwendeel uit bewerkingen van postuum gepubliceerde erotische poëzie van de Braziliaan Carlos Drum-mond d’Andrade. Voor De Liefde, Natuurlijk vroeg Van de Graaf huidige en voormalige muzikanten van I Compani ieder een muzikale interpretatie te componeren van één van die gedichten. Ze waren vrij ermee te doen wat ze wilden. “Daar wilde ik al heel lang mee aan de slag. Drummond kwam al voor in Gluteus Maximus, de ‘billenvoorstelling’ die ik eerder maakte. Maar ik wilde er meer mee doen. Dat werd De Liefde, Natuurlijk en daar zijn we nu druk mee bezig.”

Zo druk zelfs dat Van de Graaf moet toegeven dat hij zelf nog geen gedicht heeft uitgekozen om er een compositie van te maken. Ook vj Martijn Grooten-dorst wacht een grote taak. Hij moet in een week alle videobeelden verzorgen die een extra dimensie aan het optreden toevoegen. “Dat wordt nog een hele kluif”, beaamt Van de Graaf. “Het gaat dan wel om erotische gedichten maar dat wil niet zeggen dat er een pornofilm moet worden vertoond.”
Bo van de Graaf heeft genoeg ideeën voor de toekomst.
foto: Ton Gelsing

Sonny Rollins

Bij een jubileum valt onvermijdelijk de vraag naar de toekomst. Van de Graaf is daar wat I Compani betreft kort over: “Jazeker, ideeën genoeg. Maar bedenk wel dat ieder project een afwikkelingstijd van twee jaar heeft. Dat gold voor Aïda en Gluteus Maximus. Dat geldt ook voor dit programma.” In de zomer staat een optreden gepland in samenwerking met de Dar. “Een echt vuilnisconcert waarbij de muziek voortgebracht wordt door afval. De samenleving brengt tenslotte vuilnis voort. Ik denk dat het concert op het Kelfkensbos plaatsvindt.”
I Compani repeteert voor het jubileumweekend.
foto: Ton Gelsing

Hij laat de cd Ticket horen. Een interpretatie van de New Yorkse metro. “Als het goed is, wordt hij morgen afgemixt”, vertelt Van de Graaf. Op een van de tracks is de stem van tenorsaxofonist Sonny Rollins te horen, een van zijn jazzhelden. Terwijl Rollins tijdens een handtekeningenrondje vertelt hoe een vriend van hem voor een enorm bedrag werd opgelicht door een cheque te signeren, speelt Van de Graaf een saxofoonsolo. “Dit is opgenomen in New York”, vertelt Van de Graaf “Wat ik hier mis en wat daar volop aanwezig is, zijn informele zalen waar je met een drankje in de hand of met wat te eten kunt luisteren naar goede muziek. Zo zag ik daar in de kelder van een restaurant de Mingus Big Band. In Nijmegen heb je Odessa en het initiatief van Godfried Verstegen om jazz een plaats te geven tijdens de Valkhof Affaire. Maar Nijmegen zou meer van die informele jazzgelegenheden kunnen gebruiken wil deze muziek hier toekomst hebben.”

Voor meer informatie zie:
www.icompani.nl

 

Webmaster: Joris Teepe