De officiële tentoonstelling is pas in januari, maar staat al volop in de belangstelling. Elke week een portret schilderen van een Nijmegenaar uit de wereld van kunst en cultuur. Deze taak legde Mireille Ligterink zich dit jaar op met haar ‘Project 52’. Niet alleen het project zelf, maar ook door de felle kleuren die zij hanteert, trekken de portretten die aandacht als vanzelf naar zich toe.

De eerste 26 portretten exposeerde zij in juli als voorproefje in winkeletalages van de Passage Molenpoort. Ligterink kijkt al uit naar het moment waarop alle 52 portretten uiteindelijk bij elkaar komen te hangen tijdens de ‘Grande Finale’, zoals zij dat aanduidt. „Heel spannend om ze dan allemaal bij elkaar te kunnen zien als een geheel!” Op 6 januari 2009 is de grote dag in de Stadsschouwburg van Nijmegen.

Het idee ontstond uit de behoefte om gedurende lange tijd aan een groot project te kunnen werken. Daarnaast wil Ligterink met haar portretten een eigen tijdsbeeld neerzetten en mensen die iets betekenen voor de Nijmeegse kunst- en cultuurwereld een gezicht geven. „Deze mensen zijn ontzettend actief op allerlei terreinen en vaak hebben anderen geen idee wie ze zijn.”

De selectie van personen verliep spelenderwijs. „Ik begon met enkele mensen binnen mijn kennissenkring van wie ik vond dat ze goed pasten in het project. Algauw bemoeiden mensen om me heen zich ermee. Heb je die al? vroegen ze dan. Doordat iedereen meedacht, had ik al snel 52 mensen.” Niet iedereen wilde meewerken, maar de meesten reageerden enthousiast. „Het is ook eigenlijk een cadeautje als iemand een portret van je maakt.”

Met alle geportretteerden voerde Ligterink een uitgebreid gesprek, waarbij ze ook foto’s nam. In overleg werd de foto uitgekozen waarop ze haar schilderkunsten losliet. „Het is een arbeidsintensief project dat een zekere toewijding vereist. Elke week moet er een portret af zijn.” Zodra een portret voltooid was, plaatste Ligterink dat op haar website, www.project52.nl.

„Het leuke van dit project is dat het helemaal van mijzelf is”, vertelt Ligterink enthousiast over haar motivatie. „Ik heb vaker projecten gedaan, maar die waren altijd voor of met anderen. Zo maakte ik bijvoorbeeld kauwgomkunst met jongeren. Hier heb ik van begin tot eind mijn idee kunnen uitvoeren.”

Ze krijgt veel positieve reacties. „Mensen zien dat je met iets leuks bezig bent. De geportretteerden praten ook onderling over hun portretten en dat geeft weer nieuwe mogelijkheden tot samenwerking.” Mensen in contact brengen met en door kunst is typerend voor het werk van Ligterink. „Dat vind ik erg belangrijk. Ik ben niet het type kunstenaar dat altijd maar in z’n eentje in een atelier werkt.” Om die reden verkoos ze jaren geleden de opleiding creatieve therapie boven de kunstacademie. „Ik wil kunst met menselijk contact combineren.” Om dat te bereiken, vindt ze het belangrijk zichtbaar te zijn. „Ik vind het leuk spraakmakende kunst te maken en mensen te verrassen met mijn werk.”

Hoezeer Ligterink graag verrast, blijkt bijvoorbeeld uit dat ze op een keer toen ze haar atelier ‘te vol’ vond, ’s nachts veertig van haar werken her en der in de stad verspreidde. Met een briefje erbij: ‘Als dit schilderij bij jou hangt, stuur mij dan a.u.b een bericht’.

De 52 portretten blijven voorlopig bij elkaar en zijn dus niet afzonderlijk te koop. Als ze over een tijd in de verkoop gaan, krijgen de geportretteerden voorrang zodat ze hun portret kunnen kopen.

Nu ze het project bijna heeft afgerond, is Ligterink wel toe aan vakantie. Toch heeft ze al nieuwe plannen: meewerken aan het project ‘Nijmegen Visueel’ van Pink Sweater. Daarbij brengen 12 kunstenaars samen met buurtbewoners de 44 wijken van Nijmegen kunstzinnig in beeld. ‘Een uniek tijdsbeeld van de stad weergeven’ zo luidt het motto. Een motto dat duidelijk in het straatje van Ligterink past. Zij krijgt de eer om de wijken Bottendaal, Hees en Lankforst onder haar hoede te nemen. Meer informatie hierover is te vinden op www.nijmegenvisueel.nl. •