De Ontdekking van Nijmegen lijkt een vreemde naam voor een multicultureel festival. Daarbij wordt immers eerder gedacht aan verre streken dan locaties die, bij wijze van spreken, om de hoek liggen. De tiende editie van Circus Colourful City draait dit jaar om vier 'sterke Nijmeegse plekken': het Open-luchttheater in het Goffertpark, de fabriek van Smit Transformatoren, het stadsdeel Hatert en het voormalige Canisiuscollege aan de Berg en Dalseweg. Vanaf de festivalweide in het Goffertpark vinden vier uur durende bustochten plaats naar de andere locaties.

"We hebben voor plaatsen gekozen waar iedereen in Nijmegen weleens van gehoord heeft maar vaak nooit echt geweest is", vertelt Guus de Klein, coördinator van het festival. "Neem bijvoorbeeld het statige Canisiusgebouw aan de Berg en Dalseweg. Het jongensinternaat van de jezuïeten dat daarin ooit was gehuisvest, heeft een aantal latere landsbestuurders afgeleverd." Tegenwoordig is het ROC een van de gebruikers voor cursussen aan asielzoekers. Hatert was ooit een apart dorp, nu wonen er mensen uit alle delen van de wereld. Smit is sinds 1913 gevestigd aan de Groenestraat en heeft daar bijna een eeuw Nijmeegse ge-schiedenis meegemaakt. De Goffert, de 'Bloedkuul' of 'Godvert' is een product van de arbeidsvoorziening tijdens de crisisjaren in de vorige eeuw."

Tijdens de nieuwe editie van Circus Colourful City is verder een film van Frans Kuipers te zien over de verschillende locaties van het festival. Op elk van die plekken worden voorstellingen gegeven. Op de Goffertweide zijn dat bijvoorbeeld de skatedansvoorstelling '@ngst' van de groep Aya, poëzie, voorstellingen van het Circus Colourful Citykoor en optredens van ®chestra. Daarnaast is er een muziekkiosk die wordt ingevuld door de Music Meeting en de Whaa.

In de tien jaar dat het Circus bestaat, zijn er zeven grote projecten geweest. Zo was er een echt circus in een tent op de Wedren. Er is twee keer een picknick geweest waar zo'n vijftienduizend mensen op afkwamen. Druk bezocht was ook vorig jaar Alhambra op het Kelfkensbos. Dat daarbij Nijmegenaren uit alle delen van de wereld samenkomen, is volgens Klein precies de opzet. "De stichting Kunnen wij er wat aan doen? die het circus organiseert, is opgericht nadat er in Nijmegen twee branden met een duidelijk racistisch motief waren gepleegd." Hij grinnikt even: "We vroegen ons af wat we eraan konden doen, vandaar de naam. In die tijd had de gemeente geen duidelijk multicultureel beleid. Zo'n circus leek ons een goede manier om ervoor te zorgen dat allochtone en autochtone Nijmegenaren dichter bij elkaar kwamen. Dat circusidee is overigens niet zo uniek. In Rotterdam heb je bijvoorbeeld het Wereldcircus en in Amsterdam het Kwaaku-festival. Nijmegen heeft echter een vriendelijk imago. Mensen gaan hier meer ontspannen met elkaar om. Je merkte dat bijvoorbeeld tijdens de picknick die vijf dagen na de WTC-aanslagen plaatsvond. Er was nauwelijks iets van een negatieve sfeer te bespeuren. Of dat de verdienste is van het Circus durf ik niet te zeggen. Wel merk ik dat men hier meer geneigd is mensen uit andere culturen te ontmoeten. Kijk maar eens naar de Oase van de Whaa tijdens de afgelopen Zomerfeesten. Dat was meteen een van de meest geliefde plekken." Even betrekt hij: "Ik kan me daarom wel behoorlijk ergeren aan het gekakel dat je leest en hoort over het zogenaamde 'einde van de multiculturele samenleving'. Ik vind het nogal goedkoop scoren, maar laat ik maar op mijn woorden letten."

Voor meer informatie zie: http://www.circuscolourfulcity.nl