De Nijmeegse Stadskrant

Kopen, kauwen, uitspugen. Dat is wat de doorsnee-mens met kauwgom doet. Kunstenares Mireille Ligterink niet. Zij ziet een scala aan kleurrijke mogelijkheden om dit taaie goedje tot kunst te verheffen. Is dit vluchtige consumptieartikel na gebruik veelal op stoeptegels te ‘bewonderen’, nu leveren de verschillen in structuur en kleur onverwachte kunstzinnige creaties op.

De zoete weeïge geur komt je tegemoet zodra de deur opengaat. Kauwgom. Het ruikt ernaar en het is overal te zien in het kleurrijke atelier van beeldend kunstenares Mireille Ligterink. Ze is druk in de weer met Bubblicious, haar nieuwste project. Samen met scholieren van het Montessori College maakt zij kunst met onder andere Tubble Gum Tutti en Bubblicious Twisted Tornado.

Kauwgom, dat is niet het meest gebruikelijke materiaal. Hoe kwam je op het idee?

De gezamenlijke tuin tegenover hun huizen valt op, want het oude talud is dichtbegroeid met een veelvoud aan plantensoorten. De plantsoenendienst heeft hier duidelijk weinig in te brengen. „Het ziet er heel natuurlijk uit, maar de hele heuvel bestaat uit puin”, vertelt Sef die liever niet zijn achternaam in de krant ziet. Hij woont al jaren in de straat en was een van de initiatiefnemers van het bewerken van de gemeentegrond. „Nu is het mooi, maar dat was vroeger wel anders.”

Foto: Jan Lintsen

„Samen met een aantal leerlingen van het Montessori College werk ik op dit moment aan een reeks portretten. We hebben eerst polaroidfoto’s gemaakt, die hebben we uitvergroot en nagetekend. De gezichten zijn onderverdeeld in vlakken, die we met verschillende kleuren kauwgom opvullen.”

„Eigenlijk wel. Ik heb ongeveer 32 verschillende kleuren kauwgom. We maken vier portretten en op zo’n portret gaan algauw een paar honderd kauwgompjes. In het begin vonden de jongeren het een hele klus, maar gelukkig gaat het al snel ergens op lijken, dan wordt het leuk.”

„Het is niet zozeer de kauwgom die het leuk maakt, het zijn de reacties van de jongeren. Die zijn geweldig. Uitroepen als ‘gatver deze is vies’, zijn soms niet van de lucht. Het is ook leuk dat ze zo hun eigen ding bedenken. Dat ze bijvoorbeeld van slierten kauwgom haren maken. Dat had ik nog niet bedacht. Ze gaan er een beetje mee spelen, ontdekken dat er verschillende structuren mogelijk zijn.”

Goed kauwgombellen blazen is ook een kunst op zich.
Foto: Jan Lintsen

Structuren?

„Ja, zo heeft de Smartgum, de allergoedkoopste kauwgom een erg korrelige structuur, hoe lang je er ook op kauwt. Andere kauwgoms veranderen van kleur als je ze langer in je mond hebt en soms zijn de korreltjes van het glazuur anders gekleurd dan de binnenkant.”

Kauwen is dus een bijzondere techniek geworden? Worden de jonge kunstenaars weleens misselijk?

„Dat valt wel mee, we werken op een ochtend anderhalf uur. Van anderhalf uur kauwen worden zij niet misselijk, ze zijn waarschijnlijk wel wat gewend.”

Kauw je zelf nog weleens een gommetje?

„Af en toe doe ik nog een Sportlife Blauw.”

Wat doe je nog meer momenteel?

„Ik ben verder bezig met het tweede onderdeel van Bubblicious, een zelfportret in bubbeltjesplastic. Het wordt vier meter hoog zodat het precies in een raam van de Centrale Bibliotheek past. De belletjes heb ik geïnjecteerd met een mengsel van water en ecoline in een aantal felle kleuren. De verschillende vlakken met kleuren laten een deel van mijn gezicht zien.”

„Kauwgommuren in scholen, want kauwgom is meestal verboden. Misschien kunnen we muren met portretten van beroemdheden maken op plaatsen waar de school dat toestaat. Verder denk ik aan mozaïeken met ballonnen, winegums of andere gekleurde snoepjes. Maar ik moet er nog even over nadenken. Jongeren laten werken met kauwgom is vooral leuk omdat je de kauwgom eerst kunt proeven, dat kan met ballonnen of winegums niet.”