vooraf
---
Ausweis bitte
---
Monumentenzorgen
---
Mag ik van de Stadskrant...
---
De Montage
---
recensies
---
Looise in Stills
---
Niks te zien in muZIEum
1 reacties
---
verder
---
Column
[Intrigant]

---
Nijmeegse Zaken
---
Lokaal verhaal
[De Hypotheek]

---
cartoon
---
Keizer Karelplein
---
[ meest gelezen ]
---
Artikel:
Een brug te veel
Editie: november 2004

---
Artikel:
Onbederf'lijk Versus voetbal
Editie: november 2004

---
Artikel:
Het Stadskrantstatendebat Editie: februari 2011

---
Artikel:
Editie: juli 2013

---

Mag ik van jou, deel 12

Jaarlijks verzorgt de Nijmeegse Stadskrant voor de nieuwe stadsbewoners een introductie van het leven in deze mooie stad. Voor hen is het handig om zo snel mogelijk te weten hoe de vork in welke steel zit, waar Moenen de mosterd haalt en waar Mariken beter niet kan komen. Sinds 2003 pakken we dat speelser aan met een exclusief kwartet dat ook door de huidige inwoners erg wordt gewaardeerd. Spaar ze allemaal!

door Jac. Splinter en Argé Nieuwenhuijzen

En zo kwamen we met een feestelijk partijtje op het Keizer Karelplein terecht in het jubeljaar 2005. Nogmaals, het was eigenlijk vorig jaar dat Nijmegen 2000 jaar bestond, maar omdat de organisatie de organisatie niet rond kreeg, vieren we het dus nu. Daar treuren we als professionele journalisten overigens niet om, het is altijd weer fijn om ergens tegenaan te kunnen schoppen. Gefundenes Fressen heet dat in goed Nederlands.

Ook deze keer weer een mooi setje kaarten met Nijmegen op zijn best. De voormalige vliegasfabriek – spreek uit ‘vlieg as’ – kwam al voor de herbenoeming tot culturele broedplaats vaak in het nieuws. Op een weinig positieve manier trouwens, vooral vanwege de gezondheidsrisico’s die het bedrijf opleverde. Nu is de voormalige fabriek het toneel van allerlei culturele manifestaties zolang de ‘geen-skatebaan-op-het-Julianapleingroep’ geen roet in het eten gooit.

Nu we het toch over vervoer hebben, vorig jaar is de nieuwe fietsbrug naar Lent geopend. Wel is het nog steeds niet duidelijk hoe de fietsen er bij de Hezelpoort op moeten komen. De roltrap naar de brug blijkt niet altijd te werken.

Zo’n fietsbrug kost wat en de financiële situatie van Nijmegen is al jaren allesbehalve rooskleurig. Vandaar dat het briljante plan is bedacht om de dweilorkestjes die tijdens de Vierdaagse rondzwabberen te laten betalen voor een vergunning. Daar worden de muzikanten niet blij van.

Vrolijker is het verhaal van het Vrijdagtheater. Daar leek het in 2001 mee afgelopen vanwege huisvestingsproblemen. Nu is het gevestigd in een voormalig pakhuis aan de Derde Walstraat. Voor de oprichters is daarmee de “Grote Crisis”, zoals ze het zelf noemen, voorbij.

Volgende keer weer een fijne kwartetset die laat zien waar een juichende stad zich op kan beroemen.

 

Webmaster: Joris Teepe