|
--==Nijmeegse troubadour klimt op uit dal==--
Van koningin tot de maffia
Troubadour Jan Willem van Opstal, beter bekend als Yann Lawick, heeft in de jaren dat hij optredens verzorgt al het een en ander meegemaakt. Hij trad op in Nederland en Bretagne, raakte door een vorig impressariaat op de rand van de financiële afgrond en probeert daar nu weer uit te klimmen. Inmiddels staat zijn tweede cd in de steigers.
door Argé Nieuwenhuijzen
"Waarom ik mezelf troubadour noem? Tachtig procent van alle muziek gaat over de liefde, dus voor de meeste van mijn nummers is dat net zo het geval. Je mag me verder minnezanger of minstreel noemen, chansonnier is ook prima, zolang het maar niet singer-songwriter is. In Nederland heette een troubadour vroeger trouwens jongleur, maar dat heeft nu een heel andere betekenis gekregen."
Hoewel hij geregeld in troubadourskostuum is te zien met middelleeuwse instrumenten zoals de gitaarluit, theorbe - een laatmiddeleeuwse luit met twee koppen - fluit en gitaar, beperkt Lawick zich niet tot middeleeuws repertoire. Naast muziek en balladen uit Bretagne, Ierland, Schotland, Nederland en Vlaanderen brengt hij ook chansons. Op zijn nieuwe cd zijn verder blues- en popinvloeden te horen. Op de vraag naar zijn grote voorbeelden vallen meteen namen van Franstalige zangers: Brassens, Moustaki, en natuurlijk Jacques Brel. Over de laatste merkt hij op: "Je hoort wat voor een worsteling Brel doormaakt, een zoektocht naar iets dat niet bestaat, de eeuwige jeugd of de ideale vrouw."
De troubadour laat bij zijn optredens zien wat hij muzikaal zoal vermag. Dat is niet gering. Een waar kunststukje is onder meer het spelen op drie fluiten tegelijk: twee met de neus en een met de mond. Toch vindt hij teksten bij muziek belangrijk. "Ik vind het jammer dat mensen het Frans tegenwoordig niet meer zo goed beheersen. Je wilt iets vertellen met je lied en het is jammer als dat niet helemaal overkomt. Wat Nederlandstalige teksten betreft, vind ik Herman van Veen, Brigitte Kaandorp en Armand heel goed, en ook Frank Boeijen."
Zijn artiestennaam is afkomstig uit Bretagne. "Yann Lawick is Bretons voor Jan Willem. Overigens wilde mijn vader me eigenlijk Ronan noemen, naar Loc Ronan, een meer in Bretagne, maar dat mocht toen niet van de gemeente Breda."
|
foto: Ton Gelsing
|
--==Buffet==--
Lawick groeide op met muziek. Zijn vader had een huisartsenpraktijk/apotheek in Brabant en maakte in zijn vrije tijd veel muziek. "Het was bij ons thuis een zoete inval", vertelt Lawick. "Er kwam van alles over de vloer: van bisschoppen en collega-huisartsen tot ontspoorde jeugd en junks. En die werden uiteraard op muziek getrakteerd. Zo bouwde ik contacten op met de meest uiteenlopende mensen.">
"In mijn jeugd gingen we op vakantie naar Bretagne. Mijn vader had daar een tweede huisje. Omdat daar veel mensen kwamen, kon ik nadat ik van de middelbare school afkwam daar optreden in een cafeetje. Via via kon ik na een tijdje vaak elders in Bretagne optreden."
Ook in Nederland trad hij meer op. Later nam Lawick andere artiesten onder zijn hoede in het door hem opgerichte bureau Upside Down Productions. "Dat zat vlak bij Doorn-roosje aan de Groenewoudseweg. Ik trad toen voor alles en iedereen op. Van het koningshuis, waarbij het een vreemde gewaarwording is om Beatrix met een bord langs een buffet te zien lopen, tot maffiose figuren. Ik voel me echter geen manager. Daarom was ik blij dat ik mezelf en de activiteiten van Upside Down onder kon brengen bij een ander managementbureau."
foto: Ton Gelsing
|
Die blijdschap duurde echter niet lang. Ondanks dat hij in die periode zijn eerste cd Moment Suprême maakte, kreeg Lawick nauwelijks of geen geld voor zijn optredens en moest hij zijn eigen faillissement aanvragen. Hij weigert dan ook de naam van dit bureau te noemen. "Als je bedenkt dat ik bij Upside Down artiesten voor dertigduizend gulden inhuurde, kan je nagaan om wat voor bedragen het gaat. Daarna heb ik een halfjaar moeten wachten op een uitkering. Bovendien werd mijn wagen met instrumenten gestolen. Ik mag blij zijn dat ik zo'n coulante huisbaas heb."
|
Inmiddels gaat het financieel beter en treedt Lawick weer op. Hij werkt daarbij geregeld samen met bekende Nijmeegse artiesten als Frank Anthonie van Alphen en Paul de Graaf. Zijn tweede cd is inmiddels in een vergevorderd stadium. "De band heb ik Ontroerend Goed genoemd. De werktitel is Meer Liefde dan Lust en bij het hoesontwerp dacht ik aan zo'n ouderwetse hoes in de stijl van Alle Dertien Goed." De nummers van de demo die Lawick laat horen, variëren van ingetogen ballades tot kermisachtige klanken die aan de muziek van Guido Belcanto doen denken.
Ondanks alle zorgen heeft de troubadour weer een toekomst.
|
vooraf
Naar boven