Zijn geluidsstudio mag dan Bigmouth heten, een grote mond heeft de petdragende Onstein absoluut niet. Terwijl hij wel degelijk kan schermen met de nodige wapenfeiten: programmeur van café Merleyn, medeprogrammeur van Oranjepop, mede-organisator van De Roos van Nijmegen, mede-oprichter van 3voor12 Nijmegen, bestuurslid van Stichting PAN (Promotie Amateurmuziek Nijmegen), boeker van de band Van Katoen en drummer van de band Merry Pierce.

Onstein is een rustige spreker. Je zou bijna niet vermoeden dat achter hem een zeer bewogen persoon schuilgaat. „Na de havo wilde ik per se iets met muziek doen. Je had toen niet al die muziekopleidingen die nu overal te volgen zijn. Uiteindelijk koos ik voor Cultureel Maatschappelijke Vorming aan de NEBO, dat lag het dichtst bij de muziek. Ik vond mezelf niet goed genoeg als muzikant, dus ben ik maar dingen gaan organiseren.”

De opleiding was zeer breed en maakte het mogelijk voor Onstein om bij alles wat hij deed de link te leggen met de muziek. „Ik heb onder andere stage gelopen bij Jongerencentrum Staddijk en bij Doornroosje. Na mijn studie zat ik een jaar zonder werk. Ik had toen het ene bandje na het andere en begon mijn bands en die van anderen te boeken. Ik deed ook vrijwilligerswerk bij Roosje.”

In 1997 kwam de functie vrij van programmeur bij het HBO Trefcentrum, het huidige Merleyn. Onstein vervulde deze zeven jaar lang en wist Merleyn te promoveren tot een landelijk kernpodium. „Ik had de vinger aan de pols van wat er zich op muzikaal gebied in Nederland afspeelde. Een band als Racoon speelde in Merleyn. Peter Pan Speedrock speelde voor slechts vijf betalende bezoekers. Ook Amerikaanse bands als Karma To Burn hadden we in een vroeg stadium.”



Manusje-van-alles zijn lag Onstein het beste. „Ik boekte de band, ontving ze, verzorgde de catering en deed het licht. Die breedte sprak mij aan. Ik kan veel dingen een klein beetje, maar niet één ding heel erg goed.” Ook na zijn tijd bij Merleyn bleef de mentaliteit van Onstein onveranderd. „Ik wilde altijd al jonge, veelbelovende bandjes op de kaart zetten. In 2004 ging ik fulltime aan de slag met Bigmouth: een geluidsstudio, platenlabel, managementbureau en boekingskantoor.” Door een veranderde muziekindustrie, die momenteel nadelig is voor minderbekend talent, leiden echter het platenlabel, management en de boekingen, wat Onstein noemt, „een slapend bestaan”.

De studio loopt wel goed, almaar beter zelfs. Daarnaast programmeert en organiseert hij festivals, waaronder het jaarlijkse Oranjepop op Koninginnedag. Oranjepop kenmerkt zich niet door grote namen, terwijl het programma toch elk jaar dik in orde is. „Ik zoek het een beetje in het grensvlak tussen toegankelijk en eigenwijs. Ik moet iets hebben met een bandje. Tegelijkertijd moet er zakelijke potentie in zitten. Ik wil geen platgetreden paden bewandelen, maar ben ook geen idealist.”

Op de opmerking dat dit een typisch Nijmeegse mentaliteit is, reageert Onstein: „Ik dacht wel eens: moet ik niet naar Utrecht of Amsterdam? Maar ik voel me prima thuis in deze stad.” Net als zovelen streek hij van buitenaf neer in Nijmegen, in zijn geval vanuit Doetinchem. En net als zovelen is hij blijven hangen. „Dat zuidelijke, gemoedelijke van Nijmegen blijft trekken.” Onstein heeft meer ambities op festivalgebied. „Ik was tot nu toe dienstverlenend bezig, maar wil nu met een eigen product naar buiten komen. Zoals een reizend festival met tipi’s, waar muzikanten, dichters en kunstenaars in een kleine, intieme setting kunnen optreden. Ik hoop dat in 2009 te kunnen realiseren.” Nijmegen en Nederland zijn nog niet af van deze bescheiden, maar bevlogen Nijmegenaar. •