Saai en grijs. Te ver van het stadscentrum verwijderd. Lange, rechte straten met rijtjeshuizen en flats. Met als kloppend hart een modern winkelcentrum, ontworpen door een architect die zonder veel inspiratie achter zijn tekentafel moet hebben gezeten.

Hatert is geen visitekaartje van het Nijmeegse bruisende leven, zo lijkt het. Was de wijk jarenlang het ondergeschoven kindje van de politiek, tegenwoordig staat Hatert met dikke letters op de agenda van gemeentelijke en maatschappelijke instellingen. Het zijn de bewoners zelf geweest die aan de bel trokken. Nergens in Nijmegen vind je zo veel georganiseerde clubjes van diverse groepen mensen die graag willen meedenken over de toekomst van hun wijk. Gemotiveerde en betrokken burgers die voor het merendeel al tientallen jaren in Hatert wonen.

Medewerkster Nicolien van de wijkpost gelegen achter het Hatertse winkelcentrum, is blij met de aandacht voor de wijkpost. Vroeger bestond haar taak vooral uit het informeren van wijkbewoners over activiteiten en hulp bieden bij klachten over de buurt. Tegenwoordig komen er steeds meer mensen die hulp nodig hebben bij het schrijven van brieven naar instanties en het invullen van formulieren. Sinds september hebben de Hatertse jongeren hun eigen plek in het wijkcentrum: Chill Out.

De dames van de wijkhobbyclub zijn nog net aanwezig in de ruimte naast het wijkpostkantoortje.

Politieagent Frans van Driel is de netwerker van de wijk, de nieuwe aanduiding voor wijkagent. Hij signaleert de problemen die in de wijk spelen en coördineert de aanpak ervan. Hij werkt met veel plezier in en voor Hatert en is ervan overtuigd dat er de komende jaren een hoop verbeterd wordt. De subsidiekraan van de gemeente staat open, Hatert is een echte 'aanpakwijk'.

Jos Knoben, directeur van basisschool De Vossenburght, bevestigt dat de eerste positieve effecten te zien zijn. Hij ziet veel verborgen leed achter de ramen van de Hatertse rijtjeshuizen. In Hatert wonen geen yuppen of intellectuelen. Het is een echte volkswijk waar men niet te koop loopt met sores. De Vossenburcht is een zogeheten Open Wijk School. Deze vorm van samenwerking van maatschappelijke instanties en basisscholen is een project dat in meerdere wijken in Nijmegen is ingevoerd. Het probeert bewoners meer te betrekken bij het sociale netwerk in en rondom de scholen. Door het consultatiebureau in de school is de weg naar de hulpverlening letterlijk korter. Men loopt nu makkelijker even bij de verpleegkundige binnen voor een opvoedkundige vraag en de schooldirecteur kent de weg naar hulpverleningsinstanties.

In de computerzaal kunnen kinderen en buurtbewoners cursussen volgen. In samenwerking met cultureel centrum De Lindenberg worden er onder meer muzieklessen aan de leerlingen aangeboden. Er zijn meerdere sportactiviteiten op touw gezet, waar Knoben erg enthousiast over is omdat hij ziet hoe de kinderen nu ergens hun energie in kunnen steken, in plaats van op een leeg veldje doelloos rondhangen.

Terug naar de hobbyclub. Daar wordt nog even flink genuild. "Ze jatten zo de plantjes van je balkon!" "Toen zo'n opgeschoten knul zijn hond voor mijn stoep liet poepen en ik er wat van zei, was het wel: ga weg rotwijf! Was gewoon een Hollander hoor!" Wilma, zeventien jaar woonachtig in Hatert, ziet het allemaal wat milder. "De wijk is niet slechter geworden, wel anders. Oké, je deur laat je niet meer open, maar waar in Nijmegen doe je dat nog wel? Een praatje maken met elkaar op straat, je buurvrouw groeten, elkaar helpen, het gebeurt nog steeds." Hatert is weliswaar een echte stadswijk geworden maar het dorpse sfeertje is gelukkig niet helemaal verdwenen.