Een jaar of wat geleden belde Ivo Spaan op naar de vrijdagavondshow Kicken en Co. Hij wilde meedoen aan de Vrijdagavond Bingo. Sindsdien is er bijna dagelijks een telefoongesprek met hem te beluisteren in het programma ‘Kicken wordt wakker’ op radio Veronica. Daarin is goed te horen hoe groot Spaans liefde voor NEC is. Toen hij dit jaar 35 werd, verraste presentator Patrick Kicken hem met een telefoongesprekje met zijn lievelingsvoetballer Björn van der Doelen. Als klap op de vuurpijl liet Kicken niet alleen een echte NEC-taart bezorgen, maar kwam hij ’s avonds zelfs op Spaans verjaardag. Trots als een pauw en gehuld in het shirt met het rugnummer van Van der Doelen, vertelt Spaan: „Patrick en ik hebben een goed contact. Hij zegt altijd ‘tot morgen hè, maatje’ en die slogan ‘hoe is tie’ heb ik verzonnen. Nou zegt iedereen het.” Spaan is geboren en getogen in Molenhoek. Hij woont zelfstandig in een flat maar aangezien hij lichamelijke en geestelijke beperkingen heeft, krijgt hij wel de nodige begeleiding. Het meeste kan hij zelf, alleen koken en wassen lukt hem niet. Met een enorme skelter voor de deur is hij binnen Molenhoek aardig mobiel. Daarmee ging hij de zaterdagochtend voor de thuiswedstrijd tegen aartsrivaal Vitesse naar NEC-spits Andrzej Niedzielan, die een kleine twee kilometer verderop woont. Samen namen ze de wedstrijd even door. Via het radioprogramma van Kicken kreeg Spaan ook andere bekende Nederlanders te spreken, zoals Hans Kraaij junior en Ruud van Big Brother. Maar het meest spreekt hij toch met NEC-spelers. Zo ook met Marcel Koning, ex-NEC’er die hem de belofte deed dat als hij een kroeg in Scheveningen zou openen, hij Spaan op een biertje zou trakteren. Spaan: „Ik weet niet of hij dat kroegje is begonnen, want ik heb nog niets gehoord.”

Spaans huis- en slaapkamer hangen vol NEC-spullen: vaantjes, vlaggetjes, foto’s en sjaaltjes. Zelfs zijn dekbedovertrek, lamellen, badjas en badhanddoek zijn in rood, groen en zwart. In zijn huiskamer heeft hij een computer met internetverbinding. De startpagina is, hoe kan het ook anders, de NEC-homepage. „In het verleden zei een dokter dat ik nooit zou kunnen lezen en schrijven. Je ziet het, wat ik kan, anders had ik geen computer.” Voor de belangrijke derby tegen Vitesse vroeg Spaan een oude schoolvriend mee. Spaan: „De wedstrijd had een leuke sfeer en veel mensen zwaaiden met rood-groen-zwarte vlaggen. Vitesse kwam er niet uit en we zongen toen ook ‘het is stil aan de overkant!’. ’s Avonds zag ik nog op Talpa dat Van der Doelen zat te drummen en Patrick Pothuizen en Peter Wisgerhof zongen. Die Pothuizen zong echt vals.” Spaan gaat trouw met zijn vader en vaak ook zijn broer en schoonzus naar de thuiswedstrijden van NEC. Bij het stadion laadt zijn vader dan de rolstoel uit en gaan ze samen De Goffert binnen. Een rolstoelvriendelijke lift brengt Spaan naar boven, waar ruimte is voor meer bezoekers in een rolstoel. Op de dinsdag- en donderdagmiddag bezoekt hij vaak de trainingen van het eerste elftal. Van tevoren belt hij naar NEC met de vraag of de selectie inderdaad traint. Zijn vader rijdt hem dan naar het bijveld van De Goffert waar de training plaatsvindt. „Maar ik ga ook vaak kijken naar andere teams, vooral Jong NEC.” De dagen van de week dat Spaan niet naar de trainingen van NEC gaat, schildert hij veel. Een mooi schilderij maken voor de trainer of alle spelers lijkt hem wel wat. NEC speelde twee seizoenen geleden Europees voetbal en bij de thuiswedstrijd tegen Wisla Kraków was Spaan ook van de partij. Uit had de ploeg uit Nijmegen verloren en thuis werd gelijkgespeeld. „Maar het doelpunt van Mike Zonneveld was wel het mooiste NEC-moment voor mij. Echt een mooi doelpunt.” De uitwedstrijd kan hij op dvd bekijken, want voor zijn 34ste verjaardag kreeg hij de Studio Sport-opname cadeau. Of NEC dit seizoen weer zover komt, is de vraag. „Ik hoop het. Als ze zo blijven spelen, komen ze ver. Misschien wel weer Europees voetbal. Alleen jammer dat Van der Doelen gaat stoppen, want Van der Doele mot blieve!”