Sinds de oorlog van Israël in Gaza is de belangstelling
voor het conflict tussen Israël en de Palestijnen flink toegenomen.
Volgens Arthur Bruls van het initiatief ‘Nijmegen voor Gaza’
kan op lokaal niveau veel meer worden gedaan dan alleen protesteren.
Geschiedkundige Arthur Bruls was een van de sprekers tijdens de Nijmeegse
wake tegen de Israëlische aanval op Gaza. Hij schetst de situatie van de
Palestina-bewegingen in Nederland. „Er zijn verschillende groeperingen
actief. Anja Meulenbelt, Gretta Duisenberg, Dries van Agt, het Nederlands
Palestina Komitee, een ander Joods Geluid en de United Civilians for Peace
zetten zich allemaal met eigen groepjes in voor de Palestijnse zaak.
Deze groepjes hebben vaak wel een vergelijkbare mening, maar leggen zich
toe op datgene waar ze het best in zijn. Daarnaast is er een aantal
organisaties die aan moskeeën verbonden zijn.
Die landelijke verdeeldheid maakt het lastig om plaatselijk iets te
organiseren.”
Nijmegen kent geen officieel comité. Er is wel een los verband van
ongeveer tien personen dat op zijn tijd activiteiten organiseert.
De grote demonstratie half januari was een spontaan initiatief van
Nijmeegse migrantenorganisaties. Bruls vindt dat er een Nijmeegse
Palestina-coalitie moet komen waarin mensen die verschillend naar de
oorzaken kijken, samenwerken. „Belangrijk voor mij is dat zo´n
samenwerkingsverband de mensenrechten van Palestijnen erkent en dat niet
laat afhangen van een vredesverdrag. Wat er in Gaza gebeurt, dat de
erkenning van de staat Israël een voorwaarde is om mensen toegang
te geven tot drinkwater, voedsel en medische zorg, is een schandaal.”
Het valt Bruls op dat vooral relatief oudere mensen zich inzetten voor de
Palestijnse kwestie. „Het zionisme genoot in de jaren vijftig en
zestig in Nederland veel sympathie. De ingenomen standpunten waren
zeer pro-Israë.” Veel mensen die toen jong waren, zijn volgens
hem door de jaren heen teleurgesteld geraakt in Israël.
„Wat vaak meespeelde, is dat je negatief uitspreken over Israël
toen niet verstandig was voor je carriére.”
Jodenhaters
Bruls verbaast zich over de berichtgeving rond het conflict.
„Er wordt gezegd dat er vrede moet komen in het gebied. Maar de situatie
is eigenlijk niet echt een oorlog te noemen, er is sprake van onderdrukking.
Israël vecht met zware wapens tegen mensen die zich tegen bezetting
en onderdrukking verzetten met stenen en wat projectielen die de jongens
heel stoer raketten noemen, wat de pers dan overneemt. Als je dat oorlog
noemt, dan is er in Tibet ook oorlog. Terwijl daar juist opgeroepen wordt
tot een einde aan de onderdrukking. Daarnaast hoor of lees je zelden dat
er een grote groep ontevreden Joden in Israël woont. Er heerst onder
sommige groepen echt armoede. Het is internationaal heel zwak van de
pro-Palestinagroepen dat ze niet méé r invloed uitoefenen
op die ontevreden Israëliërs, om zo politieke verandering te
bewerkstelligen.”
De vraag is welke lokale activiteiten in Nijmegen iets kunnen betekenen
voor zo´n internationaal conflict. Bruls vindt demonstraties belangrijk.
„Er is jarenlang gesuggereerd dat alleen hele rare mensen en
jodenhaters dat doen. Door te demonstreren doorbreek je die beeldvorming en
het taboe om Israël te bekritiseren. Maar ook de politiek moet zich
hierover uitspreken. Bij de demonstraties en de wake waren er wel enkele
lokale politici aanwezig, er is echter vaak grote aarzeling. Ze
onderschatten hoezeer de kwestie leeft. Mensen zitten zich dan ontzettend
op te winden voor de tv of op internet. Maar de manier om iets te veranderen
is echt in beweging komen.”
Een concrete actie die iedereen kan doen, is de boycot van Israëlische
producten. „Dus geen Israëlische wijn, Tivall-vleesvervangers of
Jaffa-sinaasappelen kopen. Zoiets is niet moeilijk, want de streepjescodes
van Israëlische producten zijn gewoon te vinden op internet.”
Verder kan de gemeente weigeren Israëlische sportclubs toe te laten.
„Palestijnen, ook die in Israël wonen, kunnen vaak moeilijk
meespelen in Israëlische clubs. Daarom vind ik zo´' n sportboycot
gerechtvaardigd.„
Een ander goed idee lijkt Bruls dat een groep lokale politici, medici of
docenten meegaat met een missie van United Civilians for Peace naar Gaza
of Nablus. „Dan kunnen Nijmegenaren van dichtbij zien hoe schrijnend
de situatie is. Bekend is verder dat het Palestijnen steeds moeilijker
wordt gemaakt om onderwijs te genieten, zowel in Palestina als in het
buitenland. De HAN en de universiteit moeten eigenlijk een samenwerking
aangaan met het hoger onderwijs in de Palestijnse gebieden. Je kunt veel
meer doen dan alleen protesteren.”
Voor het boycotten van Israëlische producten, zie
www.peaceconsumer.org